De evolutie van mijn gezondheid

voor en na amalgaamverwijdering
en de relatie tot mijn gevoeligheid voor elektromagnetische straling

1. Inleiding

Een aantal jaren geleden ben ik zeer erg ziek geworden. Omdat mijn huisarts mij niet kon helpen, ben ik zelf op zoek gegaan naar mogelijke oorzaken. Aan de hand van diverse internetsites ben ik zelf tot de conclusie gekomen dat ik een kwikvergiftiging opgelopen had en dit als gevolg van lekkende amalgaamtandvullingen. Amalgaamtandvullingen zijn zilvergrijze tandvullingen welke voor 50 procent uit kwik bestaan.
Als gevolg van de kwikvergiftiging kreeg ik ook te maken met het elektrisch hypergevoeligheid syndroom (EHS). Wanneer ik in de buurt verbleef van alledaagse elektrische toestellen (bv.wasmachine, stofzuiger….) of toestellen met elektronica gebruikte (bv. Computer, telefoon, auto…) dan had dit de volgende uren tot dagen een zeer duidelijk negatief effect op mijn gezondheid.

Traditioneel opgeleide artsen zijn helemaal niet vertrouwd met een kwikvergiftiging of een overgevoeligheid voor elektromagnetische straling. Na een lange zoektocht in het medisch circuit werden mijn gezondheidsklachten van extreme vermoeidheid gerelateerd aan spasmofilie of het chronisch vermoeidheidsyndroom (CVS). Omdat men voor deze aandoeningen geen echte oplossingen kon aanbieden, heb ik er voor gekozen het amalgaam-kwikverhaal te volgen. Zoals velen van mijn lotgenoten, heb ik mijn amalgaamtandvullingen laten verwijderen in de hoop mijn gezondheid te kunnen verbeteren.

In de hierna volgende tekst probeer ik de evolutie van mijn gezondheid te schetsten vóór en na de verwijdering van mijn amalgaamtandvullingen. Ook probeer ik het verband te leggen tussen de mate van kwikvergiftiging en mijn overgevoeligheid voor elektromagnetische straling (EM-straling).
                         

2. Mijn gezondheid vóór mijn amalgaamverwijdering

2.1. Mijn eerste amalgaamtandvullingen
Ik ben geboren in 1960. Mijn jeugdjaren kunnen als normaal gezond beschouwd worden. Ik had helemaal geen last van elektrische toestellen. Als kind kon ik er bijvoorbeeld zelfs van genieten om vlak naast de stofzuiger te zitten terwijl mijn moeder aan het schoonmaken was. Ik begon dan mee te neuriën op het gezoem van de stofzuiger en genoot van de trillingen en de warmte van de motor. Erg veel interesse voor diverse elektrische toestellen had ik echter niet.

Op mijn achttiende heb ik mijn eerste amalgaamtandvullingen gekregen. Op korte tijd werden er meerdere tanden gevuld met amalgaam. Al na enkele maanden kreeg ik last van allergie (graspollen en huisstofmijt). Ik had vooral last van een verstopte neus. Veel klachten van tranende ogen of jeuk had ik echter niet. Ook waren mijn klachten niet zo seizoengebonden. De symptomen waren dus niet erg typisch voor een allergie. Het probleem van een verstopte neus was ook zeer sterk afhankelijk van stress.

De neusklachten werden toen vooral bestreden met lokale corticoïden. In de hoop wat meer een vrije neus te hebben is er een neustussenschot correctie uitgevoerd. Veel heeft dit echter niet geholpen. Om de opzwelling van de neusslijmvliezen wat te temperen zijn ze verschillende malen thermisch behandeld (bevriezing of verbranding), echter zonder al te veel succes.

Door de jaren heen kwamen er steeds meer amalgaamtandvullingen bij (14 in totaal). Naarmate te tijd vorderde, begon ook mijn gezondheid steeds meer te verzwakken. Ik was vaker verkouden en kreeg ook meer dan gemiddeld te maken met griep. Perioden van langdurige stress werden steeds meer belastend voor mijn gezondheid.

Tijdens mijn adolescentie begon ik meer en meer bronnen van EM-straling te vermijden. Alhoewel ik van autorijden helemaal niet ziek werd, probeerde ik dit toch zo veel mogelijk te beperken. Mijn eerste ervaringen met de computer (1979) waren ook niet zo positief. Ik kon mij moeilijk concentreren aan dat onding en maakte dan ook veel fouten. Hierbij moet er wel vermeld worden dat de computers toen toch wel een stuk minder gebruiksvriendelijk waren dan nu. Het was dan ook niet zo onlogisch dat het allemaal niet al te best wou lukken.

Mijn affiniteit voor diverse elektrische toestellen was toen toch wel eerder aan de lage kant. Een elektrische haagschaar vond ik dom. Een elektrische kantensnijder was al helemaal te gek. Een elektrische boormachine kon nog net maar met de hand boren was veel leuker. Alhoewel de wetenschappelijke kant van elektriciteit mij altijd geboeid heeft, hebben activiteiten met toestellen op netspanning mijn nooit echt aangetrokken.
         

2.2. Stress en depressieve gedachten
Het leven van een jong volwassene kan behoorlijk stresserend zijn. De combinatie van studeren en weinig slapen kan het lichaam behoorlijk uitputten.

De stress werd in bepaalde perioden zo erg dat ik ook te maken kreeg met depressies. In het begin was er voor zulk een depressie ook een echte oorzaak aan te duiden (bv. te veel examenstress). Naarmate de jaren vorderde begon de "echte oorzaak" steeds onduidelijker te worden. Ik kreeg steeds meer de indruk dat ik "zomaar" depressief werd.

Rond mijn dertigste begon mijn concentratievermogen wat te verminderen. Dit was vooral op het werk een probleem. Daar moest ik bijna de hele dag met de computer werken. Dit was toen een nieuw fenomeen (1990). De minder goede prestatie leverde veel stress op. Ook begon mijn werkgever steeds meer te twijfelen aan mijn mogelijkheden. Een verlenging van het tijdelijk contract zat er dus niet meer in. Solliciteren voor een nieuwe baan werd steeds moeilijker. In een standaard sollicitatieproef werd immers bijna altijd een computergestuurde test opgenomen. Deze testen verliepen doorgaans erg positief maar tijdens het mondelinge gedeelte dat daar op volgde, viel ik dan dikwijls door de mand. De combinatie van stress en computergebruik lag dus duidelijk moeilijk.

Na een lange periode van inactiviteit heb ik besloten om een omscholingscursus te volgen. Ik heb mij ingeschreven in een zes maand durende cursus "computer- en netwerkbeheerder". Dit hield praktisch in dat ik vele uren per dag met de computer moest werken en dat ik ook nog eens veel moest autorijden. Dit werd mij al vlug te veel. Ik zat volkomen verdwaasd in de les en kreeg barstende hoofdpijn. Als ik later thuis kwam, was ik volledig uitgeteld en bleef ik de rest van de avond helemaal versuft in de zetel zitten. Tijdens de daaropvolgende nacht lag ik doorgaans in bed te piekeren. Van slapen kwam er niet zo veel in huis. Na vier maanden heb ik de cursus dan ook moeten opzeggen. Enkele weken later kreeg ik te maken met een zware depressie.

Een aantal maanden later begon mijn gezondheid weer wat op te klaren. Ik kon zelfs met mijn nieuw verworven kennis als webmaster aan de slag. In eerste instantie verliep dit vrij goed. De computer waaraan ik normaal werkte, kon ik blijkbaar nog goed verdragen. Ik moest echter ook regelmatig met andere (oudere) computers werken. Hier liep het dan vaak fout. Vrij snel kreeg ik barstende hoofdpijn en kon ik mij helemaal niet meer concentreren. Ik heb dan ook vaak onverwacht verlof moeten opnemen. Ook hier weer zag mijn werkgever het niet zitten om mijn tijdelijk contract te verlengen.
         

2.3. Een zware kwikvergiftiging
Na een aantal maanden thuiszitten (2002) begon ik mij weer wat depressief te voelen. Al bij al niet zo erg, ware het niet dat ik steeds meer fysieke symptomen begon te krijgen welke ik op dat moment niet kon plaatsen. Ook mijn huisarts wist er duidelijk geen raad mee. Internet begon op dat moment volwassen te worden (introductie van Google). Gewoon wat symptomen als zoekterm opgeven en al vlug was duidelijk dat ik te maken had met een kwikvergiftiging.

Als gevolg van stress had ik een zeer sterke neiging tot tandenknarsen. Als gevolg van het vele tandklemmen ging mijn gebit veel sneller afslijten dan normaal. Hierdoor kon er op korte tijd vrij veel kwik vrijkomen uit mijn amalgaamtandvullingen (zie "Amalgaam en stress: een dodelijke combinatie"). Na een tijdje begon ik dan ook zwaar kwikvergiftigd te raken.

Op een gegeven moment had ik zowat alle symptomen van een acute kwikvergiftiging (intensief zweten, depressie, verlies van fijnmotoriek, beven, waggelende gang, spasmen, afwisselend te hoge en te lage bloeddruk, kwijlen, tijdelijk lokale verlammingsverschijnselen). Ik was doodziek en mijn huisarts wist hier helemaal geen raad mee.

Gelukkig ben ik bij een tandarts beland die wel vertrouwd was met de amalgaam-kwik problematiek. Hij heeft mij een aantal kwikontgiftingsproducten aangeraden die de natuurlijke ontgifting van kwik kunnen bevorderen (selenium, glutathion, acetylcysteïne, magnesium….). Binnen enkele dagen tot weken verdwenen de acute kwikvergiftigingsverschijnselen één voor één. Op dat moment had ik nog alle amalgaamtandvullingen. De noodzaak om ze te laten verwijderen was dan ook plots veel minder acuut geworden.
             

2.4. Eerste amalgaamtandvullingen laten verwijderen
Alhoewel mijn gezondheid al een heel eind opgeknapt was, bleef die toch nog behoorlijk flauw. De nasleep van de depressie bleef maar duren en ik kreeg ook steeds meer last van tandenknarsen. Door het vele tandklemmen (als gevolg van de kwikbelasting?) werden mijn tanden erg pijngevoelig. Soms was het tandklemmen zo sterk dat ik zelfs een tand stuk beet. Op dat vlak moest er dus zeker iets ondernomen worden.

Na een aantal maanden twijfelen (nodig voor het verzamelen van meer informatie over kwik en kwikvergiftiging), ben ik toch voorzichtig begonnen met het laten verwijderen van enkele amalgaamtandvullingen. Dit was echter niet zo een succes. Ik werd namelijk weer veel zieker. Door het uitboren van slechts enkele amalgaamtandvullingen was er waarschijnlijk weer veel kwik vrijgekomen (er werd geen cofferdam of CleanUp afzuigsysteem gebruikt).

Het grootste probleem was mogelijk nog het gebruik van het lokaal verdovingsmiddel articaïne. Door de aanwezigheid van kwik in het bloed kan dit product in het kaakweefsel niet efficiënt afgebroken worden. Hierdoor blijft de verdoving veel langer dan normaal aanhouden (in mijn geval 8 uur in plaats van 2 uur). Door een "foute" verwerking van het product kunnen er in het lichaam zeer giftige afbraakproducten ontstaan welke de gezondheid gedurende maanden negatief kunnen beïnvloeden. Voor meer informatie hierover verwijs ik naar "De Bosscher Stichting".
             

2.5. Begin overgevoeligheid voor elektromagnetische straling
Mijn gezondheid ging er vanaf dat moment plots weer zeer snel op achteruit. Ik was constant moe en futloos en had behoorlijk wat concentratieproblemen. Ook mijn "gevoeligheid" voor bepaalde activiteiten begon heel duidelijk te worden. Na één uur autorijden was ik doodop en lag ik gedurende uren in bed. Ook computergebruik werd problematisch. Tijdens de ochtend één uur met de computer werken was al voldoende om de rest van de dag moe en futloos te zijn. Opnieuw bood internet een mogelijke verklaring: overgevoeligheid voor elektromagnetische straling.

Door de sterke achteruitgang van mijn gezondheid werd de amalgaamverwijdering tijdelijk gestaakt. Ik bleef dus nog met een heleboel amalgaamtandvullingen zitten.

Na een periode van drie maanden begon mijn gezondheid weer wat op te klaren (einde negatief effect articaïne?). Toch was deze gezondheidswinst maar van korte duur. Na een paar relatief goede zomermaanden ging mijn conditie er weer zeer sterk op achteruit. Ik was constant moe en futloos. Mijn gevoeligheid voor straling was weer ontzettend toegenomen.
          

3. Alle amalgaam moet weg

In het najaar van 2003 begon mijn gezondheid er steeds meer op achteruit te gaan. Daarom heb ik beslist om toch maar verder te gaan met de amalgaamverwijdering.

Het werd nu echt wel duidelijk dat alle amalgaamtandvullingen er kost wat kost uit moesten. Er werd geopteerd voor een ander verdovingsmiddel namelijk lidocaïne. Dit product zou veel minder schadelijk zijn, wat ook mocht blijken. Om te vermijden dat mijn lichaam op korte tijd al te veel met kwik belast zou worden, werd het uitboren van de 9 resterende amalgaamtandvullingen gespreid over 3 maanden. Waar mogelijk werd er gebruik gemaakt van de cofferdam (3 tandvulligen).

Gedurende de periode van amalgaamverwijdering had ik zeer veel last van tandenknarsen, waarschijnlijk door mijn sterk toegenomen overgevoeligheid voor EM-straling. Zowel door het uitboren van de verschillende amalgaamtandvullingen als door het vele tandklemmen zal er waarschijnlijk nog voor behoorlijk wat extra kwik in mijn lichaam terecht gekomen zijn.

Gedurende de maanden van amalgaamverwijdering is mijn gezondheid er weer sterk op achteruit gegaan. Mijn concentratievermogen was ronduit slecht. Ik vergat courante afspraken (bv. kinderen die zoals gewoonlijk met de schoolbus thuiskwamen). Ik kon niet meer begrijpend lezen en ik wist soms niet meer waar ik op dat moment mee bezig was. Ik was constant moe en futloos en moest hierdoor bijna de hele dag in bed blijven liggen.

Zoals hoger vermeld, waren de symptomen van een acute kwikvergiftiging door het gebruik van kwikontgiftingsproducten al een tijdje verdwenen. Wat overbleef waren symptomen van een chronische kwikvergiftiging (allergische klachten, regelmatig snipverkouden zijn, verstopte neus) en CVS-achtige klachten (extreem veel moe zijn, concentratieproblemen, diverse pijnen…).
         

3.1. Extreme vermoeidheid
Zoals bij vele andere CVS-patiënten werden mijn symptomen van extreme vermoeidheid door een heleboel oorzaken uitgelokt zoals zware fysieke inspanningen, te lage bloedsuikerspiegel, reactieve hypoglycemie, overgevoeligheid voor melkeiwitten, galstenen, enz. (zie verder op deze pagina: "Oorzaken van mijn extreme vermoeidheid"). Toch was het zo dat bijna elk van deze oorzaken ook afhankelijk was van de blootstelling aan elektromagnetische straling.

De meest opvallende factor welke niet echt afhankelijk was van EM-straling, was de gevoeligheid voor het binnenwaaien van buienlijnen. Eén uur voordat het begon te regenen werd ik bijzonder moe en moest ik gaan liggen. Ik ging dan voor een periode van 50 minuten in een lichte coma. Net voordat het effectief begon te regenen ontwaakte ik weer.
         

3.2. Hypergevoeligheid voor elektromagnetische straling
In de periode van mijn amalgaamverwijdering ben ik uiterst gevoelig geworden voor EM-straling. Gelijk welke blootstelling aan EM-straling was een regelrechte aanslag op mijn gezondheid. In feite veroorzaakte EM-straling zowat alle symptomen van het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS). Heel eenvoudige dingen (vb 4 Km autorijden of 10' PC-gebruik of 15' telefoneren met een vast toestel) waren al erg belastend en konden mij voor dagen van slag brengen.

Ik had in zulk een geval een activiteitsgraad van nog geen 10 procent. Ik had met andere woorden net genoeg energie om te eten en te plassen. De rest van de tijd bracht ik door in bed of in de zetel. Ook had ik zeer regelmatig perioden van lichte coma (bv 3 x 1 uur per dag). Indien ik gedurende een week zowat alle vormen van EM-straling kon vermijden, was ik helemaal niet meer ziek en had ik alle energie van de wereld.

Zoals bij CVS werden al deze symptomen ook uitgelokt door "zware fysieke inspanningen. Eén uurtje sporten (in een sporthal met GSM-zendmast in de buurt) kon mij gedurende 2 tot 3 dagen volledig van slag brengen. Een andere uitlokkende factor was stress. In die tijd was ik uitermate stressgevoelig. Zelfs een gewone stresssituatie kon mijn gezondheid al gedurende dagen ondermijnen.

Ook had ik vrij veel last van dwanggedachten, gebrek aan motivatie en gebrek aan levenslust. Nochtans was ik op dat moment niet depressief alhoewel een relatief zware blootstelling aan EM-straling op korte tijd (binnen enkele uren) duidelijk depressieve gedachten kon veroorzaken. Wanneer ik gedurende enkele dagen tot een week alle blootstelling aan elektromagnetische straling kon vermijden, verdween dit probleem weer helemaal.

De meeste van deze symptomen zijn typisch voor mensen welke recent een zware kwikvergiftiging achter de rug hebben. Een heleboel van mijn lotgenoten melden gelijksoortige symptomen kort na de verwijdering van hun amalgaamtandvullingen, alhoewel een overgevoeligheid voor EM-straling lang niet door iedereen ervaren wordt. Ongeveer een kwart van de kwikbelaste mensen waarmee ik contact heb gehad, vermeldde ook overgevoelig te zijn voor EM-straling.

                

4. Gezondheidswinst na amalgaamverwijdering

4.1. Een half jaar later
Na ongeveer zes maanden begon mijn gevoeligheid voor EM-straling duidelijk af te nemen. Hiermee bedoel ik dat ik vooral veel minder ziek werd van de zelfde hoeveelheid straling. Gemiddeld kon ik al één maal per dag een kleine hoeveelheid straling hebben zonder helemaal van slag te zijn (bv. 15' computergebruik of 15 telefoneren of 4 Km autorijden...)
       

4.2. Eén jaar later
Naarmate de maanden voorbij gingen kon ik wat beter fysieke inspanningen doen zonder gestraft te worden (bv. één uur wandelen). Ook kon ik steeds meer blootstelling aan elektromagnetische straling verdragen (bv. wat langer telefoneren of twee andere korte EM-blootstellingen per dag). In de praktijk is ook dit nog zeer moeilijk vol te houden. Hierdoor was ik nog vrij veel moe en slaperig (gemiddeld één uur slapen overdag en een paar uur in de zetel zitten suffen). Je kan dan spreken over een activiteitsgraad van pakweg 60 procent. Hierbij moet je dan wel rekening houden dat een normaal leven met elektronica helemaal uit den boze was. Aangezien de vermoeidheid en concentratieproblemen mij steeds konden overvallen, was het toen toch nog moeilijk om echt aan een grote taak te beginnen.

Een ander probleem was dat een blootstelling aan te veel EM-straling of stress mij ook erg gevoelig maakte voor infectieziekten zoals griep of zona. Alhoewel de ziekte zelf vrij snel verdween (vb griep na 7 dagen) kon dit mijn algemene gezondheid gedurende weken tot zelfs maanden negatief beïnvloeden. Daarna ging de normale positieve evolutie van mijn gezondheid in dezelfde lijn weer verder.
        

4.3. Na enkele jaren ontgiften
Naarmate de tijd vorderde kon ik steeds meer doen en werd mijn gevoeligheid voor EM-straling steeds minder beperkend voor mijn activiteiten. Drie jaar na mijn amalgaamverwijdering kon ik op een gemiddelde dag 1 uur met de PC werken en een half uur telefoneren (weliswaar met hulpstuk om de EM-straling van de luidspreker te beperken). Er konden ook nog gerust een paar kleinere EM-belastingen bij (bv. gebruik van een staafmixer). Normaal gezien moest ik overdag niet meer naar bed tenzij ik de laatste dagen een grote "fout" gemaakt had (bv. 1u 30 computergebruik of 2 x 1 uur telefoneren of 20 Km autorijden of 2 uur met een bepaald treinstel reizen).

Mijn gevoeligheid voor EM-straling was dus al duidelijk afgenomen. In de praktijk was er echter een probleem. In mijn leefomgeving kwam er steeds meer EM-belasting bij. Zo heb ik mijn oude vaatwas moeten vervangen door een nieuw toestel wat veel meer belastend was. De reële gezondheidswinst was dus kleiner dan de vermindering van de gevoeligheid zou veroorzaken. Hopelijk zou in de toekomst mijn herstel sneller gaan dan de evolutie van de technologie.
       

4.4. Zes jaar later
Ongeveer zes jaar na het verwijderen van mijn amalgaamtandvullingen is mijn gevoeligheid voor EM-straling nog steeds aan het verminderen. Nu kan ik alle dagen 1 uur met de computer werken én 1 uur telefoneren én 2 uur in de buurt van een GSM-zendmast verblijven én 5 minuten de staafmixer gebruiken en zo verder, zonder al te veel klachten van EM-straling te krijgen. Toch moet ik nog zeer voorzichtig zijn. Het kan nog altijd te veel worden. Vooral autorijden en in een stedelijke omgeving verblijven (veel zendapparatuur) blijven een moeilijk probleem. Ook eenzelfde elektrisch toestel te lang na elkaar gebruiken (bv. 3 u computergebruik per dag) is nog erg belastend.

        

5. Gezondheidswinst als gevolg van kwikontgifting?

De algemene verbetering van mijn gezondheid is vergelijkbaar met deze van andere kwikbelaste mensen welke hun amalgaamtandvullingen hebben laten verwijderen. De eerste zes maanden is de gezondheidswinst opmerkelijk. Later gaat het wat rustiger aan. De meesten blijven echter last hebben van historische kwikvergiftigingsverschijnselen (CVS, fibromyalgie, spasmofilie…). Alhoewel de klachten doorgaans jaar na jaar blijven afnemen, herstelt men bijna nooit volledig, ook niet na vele jaren. Een zekere stressgevoeligheid blijft hangen als een zwaard van Damocles dat op zwakke (stressvolle) momenten altijd kan toeslaan.

Alle amalgaamtandvullingen laten verwijderen is doorgaans geen garantie op herstel. Het is ruim zo belangrijk dat men de eerder in het lichaam opgestapelde kwik er ook weer uit krijgt. Daarom moet er zo vlug mogelijk na de amalgaamverwijdering gestart worden met een degelijke ontgifting van de kwik (een hele waslijst van voedingssupplementen). Zonder een vakkundige ontgifting blijft men doorgaans erg ziek, ook al zijn alle amalgaamvullingen reeds jaren verwijderd. Voor een goede ontgifting kan men best te rade gaan bij een persoon welke ervaring heeft met kwikontgifting en welke vertrouwd is met de fragiele gezondheid van historisch kwikbelaste mensen.

Specifiek voor mijn EM-overgevoeligheid is het zeer belangrijk dat ik het voedingssupplement "histidine" gebruik. Mijn EM-gevoeligheid vermindert er lichtjes door waardoor het leven toch iets eenvoudiger wordt. Meer informatie hierover kan je wat verder in deze tekst terugvinden: "Histidine vermindert mijn gevoeligheid voor straling"

         

6. Oorzaken van mijn extreme vermoeidheid

Historisch kwikbelaste mensen en ook CVS-patiënten kunnen om veel verschillende redenen moe en futloos worden. Omdat lang niet iedereen vertrouwd is met deze problematiek, geef ik hierna een kort overzicht van de mogelijke oorzaken waarvan ik regelmatig ziek werd. Hierbij moet ik opmerken dat de blootstelling aan EM-straling veruit de belangrijkste factor was.
        

6.1. Hypergevoeligheid voor elektromagnetische straling
Mensen welke overgevoelig zijn voor elektromagnetische straling (EM-straling) worden ziek indien ze te lang in de buurt verblijven van diverse elektrische toestellen. De meest voorkomende symptomen zijn: concentratieproblemen, slaapstoornissen, hoofdpijn en een overgevoeligheid voor geluiden, licht of geur. Het geheel van symptomen gelijkt op symptomen van stress, vandaar dat soms ook de term electrostress gebruikt wordt.

Een aantal andere symptomen gelijken op deze van allergische reacties (verstopte neus, huiduitslag of irritatie). Daarom spreekt men soms ook over electroallergie. De "officiële" benaming volgens de WHO is elektrisch hypergevoeligheid syndroom (EHS).

De bronnen van elektrische of magnetische wisselvelden waardoor men klachten krijgt zijn doorgaans heel alledaagse elektrische toestellen zoals de computer, een staafmixer, een stofzuiger of een boormachine. Andere belangrijke bronnen van EM-straling zijn toestellen voor draadloze telecommunicatie (draagbare binnenhuistelefoon of DECT, GSM, draadloos internet enz.). De meeste mensen met EHS krijgen vooral klachten als gevolg van computergebruik, autorijden (elektrische ontsteking, boordcomputer…), DEC-telefoons en GSM-zendmasten.

Sommige mensen ervaren zeer snel klachten indien ze blootgesteld worden aan EM-straling. Bij anderen komen de klachten pas na enkele uren. Bij de meeste mensen kunnen de klachten van een blootstelling aan EM-straling vele uren tot zelfs dagen aanhouden. Indien deze mensen gedurende enkele dagen helemaal geen blootstelling aan "schadelijke" EM-straling gehad hebben, zullen doorgaans ook alle klachten verdwenen zijn. Over het komen en weer verdwijnen van symptomen als gevolg van een blootsteling aan elektromagnetische straling heb ik een aparte webpagina gemaakt. "Het komen en gaan van symptomen van elektromagnetische straling". Hierin probeer ik uit te leggen welke tijd er voor mij nodig was opdat bepaalde symptomen duidelijk werden en hoeveel tijd er nodig was opdat ze weer zouden verdwijnen.

Sommige mensen kunnen schadelijke EM-straling onmiddellijk aanvoelen. Hierdoor kunnen ze belastende straling veel beter vermijden. Zelf heb ik nooit de ervaring gehad om schadelijke EM-straling echt te voelen. Hierdoor kon ik gemakkelijk "overvallen" worden door onverwachte EM-bronnen. Meer over het aanvoelen van EM-straling kan je vinden op mijn webpagina "Het (aan)voelen van EM-straling".

Mijn persoonlijke klachten als gevolg van een blootstelling aan EM-straling waren vooral concentratieproblemen, futloosheid, verlies aan motivatie, verstoorde nachtrust, tandklemmen, oorsuizingen en een verhoogde behoefte aan suiker. Na een "te grote" blootstelling aan EM-straling had ik ook nog last van perioden van lichte coma (gedurende ongeveer 1uur, soms meerdere malen per dag), dwanggedachten of zelfs depressieve neigingen.
          

6.2. Stress
Zoals vele andere kwikbelaste mensen of mensen met CVS, was ik ook erg gevoelig voor mentale stress. Na een periode van stress kreeg ik zeer vergelijkbare symptomen als deze van EM-straling (concentratieproblemen, futloosheid, verlies aan motivatie, verstoorde nachtrust, tandklemmen, perioden van lichte coma en dwanggedachten). Hier moet ik wel bij vermelden dat de combinatie van stress en EM-straling doorgaans veel meer belastend was. Lichte stress zonder een blootstelling aan EM-straling werd doorgaans vrij goed verteerd.

Zoals bij andere mensen met CVS of spasmofilie was ik ook erg gevoelig voor emoties. Zowel positieve als negatieve emoties konden vrij snel "storend" zijn en een stressreactie opwekken. Gewoon thuis naar een thriller kijken of zelfs naar een "al te romantische" film kijken kon ik best zo veel mogelijk vermijden.
           

6.3. Fysieke inspanningen
Zoals bij vele ander patiënten met CVS kon ik ook heel erg moe worden van fysieke activiteiten, zeker als ze gecombineerd werden met een belasting van EM-straling. Eén uurtje sporten in de sporthal (met GSM-zendmast in de buurt) was al goed voor dagen platte rust. Gewoon wat spitten in de tuin (zonder EM-belasting) had nagenoeg geen negatief effect op mijn gezondheid. De symptomen van CVS als gevolg van fysieke inspanningen waren dus zeer strek gerelateerd aan een blootstelling aan EM-straling.
          

6.4. Reactieve hypoglycemie
De perioden van extreme vermoeidheid en futloosheid waren ook zeer sterk gerelateerd aan een hypoglycemie. Dit is een te lage bloedsuikerspiegel. Wanneer de bloedsuikerwaarde te veel daalt, hebben de hersenen nog onvoldoende energie beschikbaar om optimaal te werken en wordt men moe en futloos. Als het energieniveau nog verder daalt, gaat men in een lichte coma.

Hypoglycemie komt bij nogal wat CVS-patiënten of kwikbelaste mensen voor. In een aantal gevallen gaat het over een reactieve hypoglycemie. Wanneer men producten gebruikt die rijk zijn aan suiker (bv. frisdrank of koekjes) dan is de reactie van het lichaam op de suiker zo sterk dat de bloedsuikerspiegel eerder daalt in plaats van te stijgen. Men zal dus na het eten van een tussendoortje zich eerder slap en futloos gaan voelen in plaats van er energie door te krijgen.

Voor meer informatie over het verband tussen een kwikbelasting en hypoglycemie verwijs ik naar mijn webpagina over alfa-liponzuur: "Biochemische aspecten van alfa-liponzuur".

Ook ik had duidelijk last van een reactieve hypoglycemie. Daarom was het voor mij belangrijk om zeer regelmatig te eten. Ik probeerde om de twee tot drie uur te eten. Ook kon ik best net voor het slapengaan nog wat eten, dit om perioden van te lage bloedsuikerwaarden en bijhorende perioden van lichte coma tijdens de nacht te vermijden.

De mate van mijn suikerbehoefte was zeer sterk afhankelijk van de blootstelling aan EM-straling gedurende de laatste dagen. Hoe meer EM-straling, hoe frequenter ik moest eten om toch nog wat actief te kunnen zijn. Bij een te grote blootstelling aan EM-straling kreeg ik sowieso perioden van coma.

Na zware fysieke inspanningen had ik de volgende dag ook duidelijk veel meer last van een te lage bloedsuikerspiegel. Daarom was het zeer belangrijk om kort voor het sporten en ook kort erna nog een maaltijd te voorzien. Ook moest ik volgende ochtend vaker eten (bv. om het anderhalf uur in plaats van om de 2u30). Het probleem van hypoglycemie door sporten was het grootst indien de blootstelling aan EM-straling de laatste dagen ook groot was geweest.
           

6.5. Kouwelijkheid en galstenen
Nogal wat CVS-patiënten of kwikbelaste mensen hebben last van het syndroom van Raynaud. Bij deze aandoening gaan de bloedvaten van de huid tijdelijk vernauwen waardoor de doorbloeding onvoldoende is. Als gevolg daarvan worden vooral de handen erg bleek of juist zeer rood tot zelf paars. Door de slechte doorbloeding is er ook veel minder temperatuurcontrole van de huid en gaat men zich gemakkelijk kouwelijk voelen.

Het syndroom van Raynaud wordt veroorzaakt door stress. Dit kan onder andere koude- of warmtestress zijn. Als ik bijvoorbeeld bij vriesweer fietste, dan werden mijn de handen zeer erg rood. Naast de kouwelijkheid en rode handen, had ik de volgende uren na zulk een koudestress doorgaans ook problemen met oververmoeidheid.

In mijn geval werd het syndroom van Raynaud echter vooral veroorzaakt door electrostress. Wanneer ik een tijdje met de draagbare computer gewerkt had, hadden de volgende dagen vooral mijn handen en buik last van kouwelijkheid (deze zijn het dichtst bij de computer). In geval van autorijden (zeer veel EM-straling rond de stuurboom en het gaspedaal) had ik vooral veel last van kouwelijke voeten en bovenbenen.

CVS-patiënten hebben regelmatig ook last van galstenen of beter gezegd van galgruis. Als gevolg van een slecht werking van de lever, verandert de samenstelling van de galvloeistof waardoor er galstenen kunnen ontstaan. De galvloeistof is echter zeer belangrijk voor de vertering van vetten. Indien deze mank loopt, kan men daar erg moe van worden. Meer informatie hierover kan je vinden op mijn webpagina "Galstenen en kouwelijkheid".

De problemen van galstenen en kouwelijkheid kon ik in zeer belangrijke mate beperken door regelmatig naar de zonnebank te gaan. Dit elektrisch toestel gaf op korte termijn wel een lichte belasting van electrostress maar na een aantal uren tot een dag werd toch vooral het positieve effect ervan duidelijk. In perioden van veel electrostress was mijn "behoefte aan zonnebank" eveneens veel groter.

Het gebruik van de zonnebank had een zeer vreemd neveneffect. Van zodra ik uit toestel stapte, had ik het moeilijk om mijn ogen scherp te stellen. Hierdoor was het zicht enigszins wazig en kon ik niet zo goed meer lezen. Een kwartiertje later was dit probleem wel weer helemaal voorbij. Dit effect van de zonnebank was voor mij onverwacht aangezien ik mijn ogen altijd zeer goed afgeschermd heb tegen de UV-straling. Volgens sommigen zou dit effect kunnen verklaard worden door de EM-straling van de UV-lampen van de zonnebank.
          

6.6. Melkeiwitten en tarwegluten
Zoals vele andere CVS-patiënten of kwikbelaste mensen had ook ik een probleem met het eten van melkproducten. Wanneer ik regelmatig melkproducten gebruikte, werd ik moe, slap en futloos en moest ik veel in bed blijven. Indien ik gedurende langere tijd helemaal geen melkproducten gebruikt had, was er op dat vlak geen probleem meer. Als ik dan opnieuw (beperkt) melkproducten gebruikte, ervoer ik ook nog geen problemen. Indien ik de volgende dag weer een product at wat melk bevatte, dan kreeg ik een soort weerzin voor dit product, weliswaar zonder er echt ziek van te worden. Pas als ik meerdere dagen na elkaar melkeiwitten binnenkreeg, kon ik voor meerdere uren per dag van de kaart zijn.

Een vergelijkbare situatie had ik voor bepaalde broodproducten. Wanneer ik een specifiek broodtype meerdere dagen na elkaar at, dan liep het fout. Doorgaans leverde goed doorbakken en compact brood veel minder problemen op dan "opgeblazen sponsbrood".

Het gaat hier duidelijk niet over een "klassieke" gluten- of melkallergie (allergie tegen tarwegluten of melkeiwitten) want in dat geval zou ik al klachten moeten krijgen bij de eerste inname. Ik vermoed dat mijn aversie voor bepaalde broodtypen of melkproducten eerder een gevolg is van een slechte werking van het verteringsstelsel (bv. minder maagzuurproductie en minder verteringsenzymen). In het alternatief medisch circuit staat dit bekend onder de term "lekkedarm syndroom". Zulke "verteringsproblemen" werden bij mij doorgaans versterkt door een blootstelling aan EM-straling.
           

6.7. Regen: buienlijnen of storingen op de weerkaart
Hoger genoemde oorzaken van extreme vermoeidheid werden bijna allemaal in zeker mate versterkt door een blootstelling aan elektromagnetische straling. Er was bij mij echter één oorzaak van vermoeidheid die ik niet direct hiermee in verband kon brengen namelijk de invloed van stroringen op de weerkaart.

Eén uur voordat het begon te regenen (een buienlijn die binnenwaait) werd ik extreem moe, slap en futloos. Ik kon mij dan nog zeer moeilijk concentreren. In de eerste jaren na mijn amalgaamverwijdering ging ik dan bijna altijd in een lichte coma. Later was het gewoon extreem moe zijn.

Deze periode van futloosheid duurde ongeveer 50 minuten. Daarna was ik weer "fris en monter" en kon ik gewoon verder gaan met de activiteit die ik bezig was. In geval van tuinieren was dit doorgaans niet zo omdat ongeveer 10 minuten nadat ik "ontwaakte" het dan begon te regenen.

Het effect van een buienlijn was dus heel anders dan het effect van EM-straling. Straling had gedurende verschillende dagen een effect op mijn gezondheid en de regen had maar gedurende 1 uur een effect.

Indien de storing 's nachts binnenwaaide, werd ik wakker van zodra het begon te regenen. In de periode daarvoor was mijn nachtrust wel verstoord (geen normaal slaapritme meer). Indien dit zich voordeed tussen 3 en 4 uur 's ochtends (een kritieke fase tijdens de slaap) dan was ik de volgende dag moe en futloos.

Indien er verschillende dagen na elkaar meerdere storingen binnenwaaiden, dan werden de gezondheidsklachten vergelijkbaar met deze van een blootstelling aan EM-straling en kon het dus nog enkele dagen duren vooraleer de gezondheid weer optimaal was.

Een invloed van regenbuien op de conditie wordt door chronisch vermoeide mensen maar weinig geciteerd. Dit geldt zowel voor CVS-patiënen, kwikbelaste mensen als mensen met het elektrisch hypergevoeligheid syndroom (EHS). Misschien komt dit doordat er zo veel andere oorzaken voor de extreme vermoeidheid mogelijk zijn waardoor het veelal lastig is om een precieze oorzaak aan te duiden. Ook zou het kunnen dat velen het een absurd idee vinden waardoor ze de mogelijkheid niet durven te overwegen, laat staan dat ze er mee naar buiten zouden komen. Anderzijds zou het natuurlijk ook kunnen dat zulk een overgevoeligheid voor het weer maar sporadisch voorkomt.

         

7. Histidine vermindert mijn gevoeligheid voor EM-straling

Voor de behandeling van elektrische overgevoeligheid (EHS) is er bij mijn weten geen medicatie bekend. In het alternatieve medische circuit worden er wel regelmatig diverse producten aangeboden die zouden helpen bij een overgevoeligheid voor elektrische of magnetische wisselvelden (medaillon, diverse antennes, soort edelsteen, homeopathische middelen...). Nochtans heb ik met alle producten die ik uitgeprobeerd heb geen enkel positief effect ervaren.

Gezien mijn biochemische achtergrond ben ik dan maar op zoek gegaan naar andere mogelijke oplossingen. Ik heb in de eerste plaats geprobeerd zo veel mogelijk informatie over CVS en een kwikvergiftiging terug te vinden.

Bij een zware kwikbelasting draait de afbraak van lichaamseiwitten op volle toeren ( zie tekst "Alfa-liponzuur"). Hierdoor kan er een tekort ontstaan aan diverse aminozuren. Een heel belangrijk aminozuur is histidine. Door de kwikbelasting is er immers een groot verlies aan histidine via de urine (dit onder de vorm van methylhistidine; zie tekst "Diagnose kwikvergiftiging"). Op sommige alternatieve websites wordt voor kwikbelaste mensen aangeraden om histidine te gebruiken.

Ook bij CVS-patiënten kan het metabolisme overuren maken waardoor een te hoge waarde aan methylhistidine in de urine kan voorkomen. Ook wordt er regelmatig een te lage waarde aan histidine in het bloed vastgesteld. Voor mij reden genoeg om eens een kuur met een histidine supplement te proberen.

Ongeveer één maand na gestart te zijn met de inname van 500 mg L-histidine per dag, begon mijn gevoeligheid voor EM-straling merkbaar af te nemen (met pakweg 25 procent). Aangezien ik hierover zeer weinig informatie kon terugvinden, had ik toch zo mijn twijfels. Het zou ook gewoon toeval kunnen geweest zijn. Na enkele maanden gebruik van histidine ben ik weer tijdelijk gestopt. Een maand later was mijn gevoeligheid voor EM-straling weer merkbaar gestegen.

Een soortgelijke test met histidine heb ik door de jaren heen verschillende malen herhaald. Het resultaat was telkens weer hetzelfde. Histidine verlaagt mijn gevoeligheid voor EM-straling met ongeveer een kwart. Zelfs vele jaren na mijn amalgaamverwijdering blijft het zeer belangrijk dat ik histidine blijf doornemen anders gaat het na enkele weken weer mis.

Histidine is voor mij ook belangrijk om ziekten te vermijden. De kans op virale ziekten (verkoudheden, griep, zona..) was veel groter in perioden zonder histidine supplement.

Histidine kan best tussen de maaltijden ingenomen worden (2 uur na de maaltijd en 30 minuten vóór de maaltijd). Aangezien mijn bloedsuikerwaarde dikwijls te laag was, moest ik zeer regelmatig eten (bv. om de 2u30). Hierdoor was het voor mij erg moeilijk om overdag het histidinesupplement te gebruiken. Daarom probeerde ik om het tijdens de nacht in te nemen. Door 's avonds veel te drinken, moest ik 's nachts opstaan om te gaan plassen. Dit was dan een uitgelezen moment om een capsule met L-histidine te slikken.

Mogelijk was deze werkwijze de sleutel tot het positieve effect. Het zou immers kunnen dat een histidinetekort zich vooral 's nachts voordeed. Het is dan al een tijdje geleden dat men nog gegeten heeft. Normale voeding (boterhammen, kaas en vlees) is immers rijk aan histidine. Als je overdag zeer regelmatig eet, is het dus niet te verwachten dat er dan een histidinetekort zou optreden.

         

8. Besluit

Uit het verloop van mijn gezondheid door de jaren heen, blijkt duidelijk dat de plaatsing van amalgaamtandvullingen een uitgesproken negatief effect heeft gehad op mijn gezond.

Mijn eerste amalgaamtandvullingen werden geplaatst op mijn 18 jaar. Reeds enkele maanden later begon ik last te krijgen van allergische klachten ter hoogte van mijn neus. In eerste instantie kon ik dit probleem bekampen door het gebruik van antiallergica. Naarmate de jaren vorderden, werd het probleem steeds lastiger om te behandelen. De neus- keel- en orenspecialist kon moeilijk geloven dat het om een klassiek allergisch probleem zou gaan. Hij heeft zelfs het vermoeden uitgesproken dat ook stress hierin een rol zou spelen.

Naarmate de jaren verstreken, werd ik steeds meer gevoelig voor stress. Langdurige examenstress en later ook professionele stress gaven gemakkelijk aanleiding tot relatief korte perioden van depressie (enkele maanden). Naarmate ik ouder werd, zakte ik telkens dieper weg in negatieve gedachten of was de aanleiding tot de depressie minder duidelijk aan te geven. Op den duur werd ik depressief zonder duidelijke aanwijsbare reden.

Alhoewel ik toen nog geen duidelijke problemen had met een overgevoeligheid voor elektromagnetische straling, was het toch wel zo dat ik voor een heleboel activiteiten die mogelijk op dat vlak belastend waren, een zekere aversie begon te ontwikkelen. Zo werd ik van autorijden helemaal nog niet ziek, toch probeerde ik om dit zo veel mogelijk te beperken.

Bij de invoering van de PC en het algemeen gebruik van de computer begon het steeds meer duidelijk te worden dat mijn gezondheid sterk afhankelijk was geworden van deze nieuwe technologie. Hoe meer ik ermee in contact kwam, hoe slechter ik mij voelde. Autorijden en computergebruik gaven al vlug aanleiding tot concentratieproblemen en slaapstoornissen. Tijdens het slapen had ik doorgaans ook last van tandenknarsen.

Door het vele tandklemmen was de slijtage van mijn amalgaamtandvullingen veel groter dan normaal. Hierdoor kon er op kort tijd zeer veel kwik vrijkomen uit mijn amalgaamtandvullingen. Na verloop van tijd kreeg ik dan ook zeer duidelijke verschijnselen van een acute kwikvergiftiging (slappe stoelgang, depressieve gedachten, intensief zweten, afwisselend te hoge en te lage bloeddruk, beven, kwijlen, tijdelijke en plaatselijke verlammingsverschijnselen).

Door gebruik te maken van voedingssupplementen welke het lichaam helpen de kwik uit het lichaam te verwijderen, kon ik op korte termijn de belangrijkste kwikvergiftigingsverschijnselen onder controle houden. De druk om de amalgaamtandvullingen er uit te halen was dan ook wat verminderd.

Een jaar later begon mijn gezondheid er weer sterk op achteruit te gaan. Vooral mijn gevoeligheid voor EM-straling begon mij zeer duidelijk parten te spelen. Autorijden begon zeer belastend te worden en ook computergebruik moest ik sterk beperken. Ik begon steeds meer symptomen te krijgen van het chronisch vermoeidheid syndroom (CVS). Ik was constant moe en futloos.

Op dat moment heb ik beslist om al de amalgaamtandvullingen te laten verwijderen. Al vrij vlug kon ik hiermee grote gezondheidswinst boeken. Eén jaar na de verwijdering begon ook mijn gevoeligheid voor EM-straling duidelijk te verminderen, al was er nog een heel lange weg te gaan.

De belangrijkste factor voor mijn gezondheid was echter het vermijden van schadelijke elektromagnetische straling. Indien ik dit gedurende enkele dagen kon beperken, dan voelde ik mij helemaal niet ziek. Naarmate er meer jaren verstreken na mijn amalgaamverwijdering werd mijn gevoeligheid voor EM-straling ook steeds kleiner en kleiner. Hier spreken we dan over een periode van jaren. Wel kon ik mijn gevoeligheid voor EM-straling op relatief korte termijn (één maand) positief beïnvloeden (- 25%) door gebruik te maken van het voedingssupplement histidine.

Het is dus duidelijk dat de plaatsing van amalgaamtandvullingen een zeer negatieve invloed gehad heeft op mijn gezondheid. Het is evenzeer duidelijk dat het verwijderen van mijn amalgaamtandvullingen, in combinatie met kwikontgiften een zeer gunstig effect heeft gehad. Zowel de symptomen van CVS als mijn gevoeligheid voor EM-straling zijn erdoor zeer sterk verminderd.

Deze gezondheidsverbetering is vergelijkbaar met deze van andere kwikbelaste mensen. Ook zij zien na de verwijdering van hun amalgaamtandvullingen hun gezondheid zeer sterk verbeteren. Ook bij hen duurt het meerdere jaren om weer een redelijk gezondheidsniveau te bereiken. Hier moet er onmiddellijk bij verteld worden dat er bijna niemand is die weer helemaal gezond wordt, ook niet na vele jaren. Dit is overeenkomstig met wat men terugvindt in wetenschappelijke literatuur in verband met een kwikvergiftiging door kwikdamp. De aanname dat mijn CVS en EM-overgevoeligheid het gevolg zijn van een kwikvergiftiging lijkt mij dan ook zeer redelijk.

Patrik Peters
    pet_peters@yahoo.com

Meer over kwik en amalgaam:

Op deze site
    Startpagina

Amalgaam Site België
    http://www.amalgaam.be/

Stichting amalgaamziekte Nederland
    http://www.xs4all.nl/~stgvisie/amalgaam/

Disclaimer
De inhoud van deze pagina is opgemaakt aan de hand van persoonlijke ervaringen en inzichten. Alhoewel deze informatie goed wetenschappelijk en biochemisch onderbouwd is, is het op geen enkel moment de bedoeling om medisch advies te verstrekken. Ik wijs dan ook elke verantwoordelijkheid hieromtrent af.

Deze pagina werd laatst bijgewerkt op 20/02/10