Het
(aan)voelen van EM straling
(Laatst aangepast in maart
2005)
1. Inleiding
Nogal wat mensen met een elektromagnetische (EM) overgevoeligheid
hebben regelmatig de ervaring dat ze bepaalde EM bronnen kunnen
voelen. Ze ervaren het soms als hoofdpijn of een gebruis in de
hersenen of als druk in de oren of iets dergelijks. Nochtans slagen
diezelfde personen er dikwijls niet in om tijdens wetenschappelijke
testen aan te geven of er al dan niet EM straling toegepast wordt.
Hierdoor is er in de wetenschappelijke wereld nogal wat scepticisme
ten opzichte van electromagnetische overgevoeligheid.
Om oplossingen te vinden voor uw gezondheidsprobleem is het
belangrijk om het probleem zelf eerst goed te begrijpen. Daarom is
het nodig om een aantal kritische vragen te durven stellen:
"Wat zijn precies mijn ervaringen en hoe kan ik ze logisch
verklaren?"
In de hiernavolgende tekst probeer ik mijn ervaringen kritisch te
benaderen. Hopelijk kunnen mijn gedachtespinsels de lezer helpen
zijn probleem opnieuw op een creatieve manier te benaderen om zo tot
een beter begrip van zijn probleem te komen.
2. Aanvoelen van EM straling
2.1. Intuïtie
Mijn elektromagnetische overgevoeligheid is de in de periode
1999-2003 zeer sterk toegenomen. De eerste duidelijke problemen
deden zich voor tijdens een computercursus (zes maanden
dagonderwijs). Daarvoor had ik nagenoeg geen problemen met
bijvoorbeeld computergebruik of autorijden. Nochtans heb ik al vele
jaren een soort aversie voor een heleboel elektrische toestellen.
Doorgaans probeerde ik daar een logische verklaring aan te geven.
Zo was ik geen voorstander voor een diepvriezer. Het zou te veel
elektrische stroom verbruiken. Ook maaide ik mijn gazon met een
duwertje om toch wat minder lawaai te maken en zo de buren minder te
storen. Een dampkap in de keuken zag ik ook niet zo zitten en koken
met een elektrisch fornuis vond ik al helemaal niets voor mij (te
traag en milieuonvriendelijk). Autorijden werd bij voorkeur beperkt
tot dat wat echt nodig was (te veel schadelijke uitlaatgassen en te
duur).
In 1997 ben ik verhuisd. De straat van mijn nieuwe woonplaats wekte
veel irritatie op. Ze was te smal, er werd te snel gereden, de
gracht was vuil, kortom een heleboel negatieve gevoelens welke ik
logisch probeerde te verklaren. Nu weet ik dat het de EM straling
van de ondergrondse elektriciteitsleidingen is die mij dat negatieve
gevoel bezorgde. Dus lang voor ik echt EM overgevoelig geworden ben,
had ik toch een soort van intuïtie die mij beschermde voor EM
straling.
2.2. Je lichaam leert gekende bronnen op
te sporen
EM straling van "normale" niveau's is volgens
mij heel moeilijk waar te nemen. Wat mijns inziens wel mogelijk is
dat we leren dat bepaalde bronnen (situaties) op langere termijn
belastend zijn. Onze hersenen proberen dan een link te leggen tussen
de effecten en waarneembare zaken die zich dan voordoen. Naast een
soort intuïtie gaan we dan bewust bepaalde situaties vermijden.
Een voorbeeld kan veel verduidelijken:
Mijn radio bevat een klassieke transformator met wikkelingen. Van
zodra je de stekker in het stopcontact steekt, staat de
transformator onder spanning. De schakelaar van het toestel schakelt
enkel de laagspanning na de transformator.
Toen ik in 1990 het toestel aankocht, kon ik enkel de
transformator horen zoemen als ik mijn oor op het toestel legde. In
de periode van mijn hypergevoeligheid (einde 2003 - begin 2004) kon
ik het gezoem horen tot op 10 meter afstand. Klaarblijkelijk was
mijn gehoor afgestemd op dat geluid.
Heel wat EM overgevoeligen hebben last van overgevoeligheid voor
geluiden. Bij een gehoortest is bij mij gebleken dat ik voor
bepaalde geluiden tot 100 maal gevoeliger ben dan normaal. Dit was
vroeger niet zo. Door deze overgevoeligheid kan ik dus de
transformator van mijn radio tot op grote afstand duidelijk
waarnemen.
Er is echter meer. Als de transformator onder spanning stond,
hoorde ik hem niet alleen, het stoorde mij ook enorm. Ik kreeg er
zelfs hoofdpijn van, zelfs op een afstand van 5 meter. De
EM-meetwaarde was op die afstand echter verwaarloosbaar. Ik vermoed
dat dit een soort conditioneringeffect is (Pavlov effect).
In 2004 is mijn gevoeligheid voor EM straling duidelijk
verminderd. De overgevoeligheid voor geluiden is ook sterk
afgenomen. Wanneer ik de laatste dagen weinig aan EM straling
blootgesteld ben, hoor ik de transformator van mijn radio nog
nauwelijks. Indien ik echter te veel straling gehad heb, gaat mijn
overgevoeligheid voor geluiden weer toenemen en hoor ook het gezoem
van de transformator weer duidelijk.
2.3. Je lichaam leert bepaalde bronnen
te voelen
Wanneer je lichaam herhaaldelijk aan bepaalde bronnen
blootgesteld wordt, kan het dus leren in welke situaties het door
deze straling belast wordt. Om u duidelijk te maken dat u bepaalde
EM bronnen moet vermijden, zal het dan een soort signaal geven.
Hierdoor kan je nagenoeg onmiddellijk gekende bronnen
"voelen".
Zo kan ik de "EM straling" van een gloeilamp voelen tot
op 1 meter afstand (warmte op de huid?). Ook kan ik soms
gestresseerd raken door het geluid van een dieselmotor, zelfs
wanneer hij tientallen meters van mij verwijderd is.
Een aantal mensen kunnen bepaalde elektrische wisselvelden
onmiddellijk voelen als een sensatie op de huid (pijn, jeuk,
spanning, haren die recht komen….). Lang niet iedereen heeft die
gewaarwordingen. Toch hebben de meeste de ervaring dat ze de
aanwezigheid van een EM bron onmiddellijk kunnen
"aanvoelen". Om zulke, doorgaans gekende EM bronnen,
direct te kunnen voelen zijn er volgens mij twee voorwaarden:
- het moet een bron zijn waarmee men ervaring heeft (of
gelijkaardige bron)
- de bron is op één of andere manier zintuiglijk waar te nemen
(horen, zien, voelen, ruiken….). De gevoeligheid waarmee men
waarneemt kan soms vele malen groter zijn dan normaal.
Deze veronderstelling heeft een belangrijk praktisch gevolg.
Indien men in een nieuwe omgeving vertoeft waar een EM bron aanwezig
is waarmee men geen ervaring heeft, loopt men het risico deze niet
te "voelen" . Hierdoor kan men dan onverwacht veel EM
straling oplopen met alle kwalijke gevolgen achteraf.
Zelfs indien men bepaalde EM straling direct zou kunnen
waarnemen, is het toch gevaarlijk om op deze waarneming te steunen
om EM bronnen op te sporen. De kans is groot dat je andere bronnen
(niet gekende) over het hoofd ziet en dat kan je later zuur
opbreken. Een EM meettoestel geeft mij alvast meer vertrouwen.
2.4. Uw gevoel kan u bedriegen
Een aantal van de symptomen van elektromagnetische
overgevoeligheid zijn eerder vaag (hoofdpijn, moe, futloos,
concentratieproblemen, oorsuizingen…) en hebben en zekere
overeenkomst met symptomen van stress.
Indien je nu in een situatie terecht komt waarvan je verwacht
veel EM straling op te lopen (ervaring of EM meetwaarden), kan de
angst hierdoor later ziek te worden u stress geven. Deze stress op
zich zal dan vrij snel symptomen geven die moeilijk te onderscheiden
zijn van symptomen van EM straling. Dus de angst om ziek te worden
maakt u dan juist ziek. Hierdoor zal uw vrees om door de EM straling
ziek te worden juist bevestigd worden. De volgende keer als je
opnieuw in zulke situatie terecht komt, zal uw angst voor EM
straling nog toegenomen zijn. Daardoor wordt het fenomeen nog
versterkt en kom je in een neerwaartse spiraal terecht.
Bij gelijkaardige waarnemingen (geluid, trillingen, reuk) als
deze van een gekende EM bron kan het dus zijn dat je ook een EM bron
denkt te voelen. Het is dan echter helemaal niet zeker dat er
effectief schadelijke EM straling is. Je gevoel kan je dus
bedriegen..
Mogelijk worden er als gevolg van (de angst voor) EM straling
stresshormonen geproduceerd (EM stress?). Ook dit kan uw gezondheid
nog dagen lang negatief beïnvloeden en zal moeilijk te
onderscheiden zijn van de gevolgen van EM straling.
Het vermijden van EM bronnen kan dan wel erg nuttig zijn maar
paniek vanwege "onvermijdelijke" EM straling zal u
doorgaans eerder slecht dan goed doen.
3. EM straling en geheugen
Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat bij EM straling
er calcium in de cel binnenlekt. Het binnendringen van calcium in
een cel is in een normaal werkend lichaam een zeer veel gebruikte
methode om aan de cel een bepaald signaal te geven. Afhankelijk van
het type cel, zal het signaal anders geïnterpreteerd worden (vb
spiercel: spiersamentrekking, zenuwcel 1: zenuwprikkel afzwakken,
zenuwcel 2: zenuwprikkel versterkt doorgeven). Voor bepaalde
zenuwcellen betekent dit signaal dat er informatie moet opgeslagen
worden in het geheugen. Het zou dus kunnen dat bepaalde EM straling
de normale werking van het geheugen verstoort.
In de periode van mijn hypergevoeligheid (voorjaar 2004) was het
voor mij erg moeilijk om bepaalde informatie te onthouden of uit het
geheugen op te vragen. Vooral voor sommige namen of woorden was dit
een probleem. Anderzijds kon ik bijna gelijk welk telefoonnummer dat
ik toevallig gebruikt had dagen later probleemloos nog herinneren.
Aan hoe meer EM straling ik blootgesteld was, hoe sterker het
effect. Als ik gedurende enkele dagen bijna geen EM straling ervaren
had, kon ik mij die telefoonnummers niet meer herinneren en kwam de
woordenschat gewoon terug.
4. Aangeleerde overgevoeligheid voor
bepaalde EM bronnen
In het voorjaar van 2003 is mijn gevoeligheid voor EM straling
sterk toegenomen. Vooral voor autorijden was dit een groot probleem.
Ik kon steeds minder kilometers afleggen zonder achteraf ziek te
worden.
Doorgaans reed ik met een Toyota Corolla. Ik dacht: "mogelijk
is een ander type auto minder schadelijk". Daarom heb ik eens
een test gedaan met een Ford Fiësta. De eerste dagen kon ik
inderdaad beduidend langer rijden met deze auto zonder problemen. Na
één week echter was mijn gevoeligheid voor de Ford ruim zo groot
als die voor de Toyota. Dan ben ik opnieuw overgestapt naar de
Toyota. Mijn gevoeligheid was vergelijkbaar met de situatie
voorheen. Na enkele weken zeer beperkt autorijden, heb ik opnieuw
een test gedaan met de Ford. Mijn gevoeligheid voor deze auto was
nog steeds zeer groot. Ik heb de indruk dat er een soort van
"aangeleerde" overgevoeligheid komt na een herhaaldelijke
blootstelling aan een bepaalde bron.
Een vergelijkbare situatie heb ik ervaren met computers. Omdat
het gebruik van mijn oude computer zeer belastend was geworden, ben
ik op zoek gegaan naar een andere computer. Ik heb in de periode van
enkele maanden een aantal nieuwe computers aangekocht. Omdat het
telkens over een standaardcomputer ging, kon ik van de verkoper
bekomen dat ik ze binnen één week eventueel nog mocht
terugbrengen.
Bij elk toestel kreeg ik een vergelijkbaar resultaat. De eerste dag
verdroeg ik de nieuwe computer vrij goed. Naarmate ik met een
specifiek toestel meer gezondheidstesten gedaan had, werd mijn
gevoeligheid voor dit toestel duidelijk groter.
Ik heb dan ook de indruk dat er een soort van aangeleerde
overgevoeligheid is voor een bepaalde EM bron.
Waarschijnlijk gebruikt men tijdens wetenschappelijke testen in
verband met EM overgevoeligheid een EM bron welke qua
karakteristieken volledig nieuw is voor de testpersoon. Hij zal dan
nog geen ervaring hebben met zulke EM bron en zal dus nog niet
aangeleerd hebben deze bron op te sporen. Dit zou voor een stuk
kunnen verklaren waarom bepaalde overgevoeligen tijdens zulke testen
vrij moeilijk onmiddellijk kunnen aangeven wanneer er EM straling
toegepast wordt of wanneer niet.
5. Besluit
Ik heb geprobeerd om voor mijn persoonlijke ervaringen met
elektromagnetische (EM) straling een logische verklaring te vinden
voor de manier waarop ik bepaalde EM bronnen (aan)voel en andere dan
weer niet. Hierbij ben ik tot de volgende gedachtegang gekomen:
Mensen met een beperkte gevoeligheid voor elektromagnetische (EM)
straling kunnen een intuïtieve afkeer ontwikkelen voor bepaalde
elektrische toestellen of voor situaties met veel EM straling.
Naarmate hun gevoeligheid toeneemt, gaat hun lichaam aanleren welke
zintuiglijke waarnemingen (horen, zien, ruiken, voelen….)
samengaan met een bepaalde bron van EM straling. Daarbij kunnen ze
soms uitzonderlijk gevoelig waarnemen. Na verloop van tijd doen ze
ervaring op met bepaalde bronnen en kunnen ze die dan
"aanvoelen".
Als hun gevoeligheid zo groot geworden is dat ze echt ziek worden
door bepaalde EM stralingsbronnen, kunnen ze voor hiervoor een soort
angst ontwikkelen. De zintuiglijke waarnemingen van de bron zelf
veroorzaken dan een soort stress (EM stress?). Een aantal symptomen
van stress zijn echter vergelijkbaar met deze van EM straling
(oorsuizingen, hoofdpijn….). De indruk EM belast te zijn wordt
hierdoor nog versterkt. Deze stresssymptomen kunnen optreden van
zodra men de EM bron zintuiglijk waarneemt. Dit kan dan de indruk
wekken de EM straling onmiddellijk te kunnen voelen.
Ik wil niet in vraag stellen of EM hypergevoelige mensen bepaalde
EM stralingsbronnen kunnen voelen of niet. De vraag is echter of ze
iedere schadelijke EM bron onmiddellijk kunnen vaststellen, ook de
bronnen waar ze nog geen ervaring mee hebben. Indien dit niet het
geval is, lopen ze het risico om in een nieuwe omgeving onverwacht
aan zeer veel schadelijke EM straling blootgesteld te worden en dit
met alle kwalijke gevolgen vandien.
Om schadelijke EM straling op te sporen verkies ik alvast gebruik
te maken van EM meettoestellen. Deze zijn eenvoudig te gebruiken en
zijn tegenwoordig helemaal zo duur niet meer.
Patrik Peters
Startpagina
Mijn e-mail:
pet_peters@yahoo.com
Meer weten over elektromagnetische overgevoeligheid:
Disclaimer
De inhoud van deze pagina is opgemaakt aan de hand van persoonlijke
ervaringen en inzichten. Alhoewel deze informatie goed
wetenschappelijk en biochemisch onderbouwd is, is het op geen enkel
moment de bedoeling om medisch advies te verstrekken. Ik wijs dan
ook elke verantwoordelijkheid hieromtrent af.
Deze pagina werd laatst aangepast in augustus 2005
|