Symptomen van een kwikvergiftiging

1. Inleiding

In het alternatief medische circuit worden er nogal wat moeilijk te genezen ziekten toegewezen aan een kwikvergiftiging. Men stelt dat de kwik afkomstig is van amalgaamtandvullingen (metaalgrijze tandvullingen). In de klassieke medische wereld aanvaart men deze hypothese niet. Toch zijn er heel wat mensen op zoek naar oplossingen voor hun gezondheidsproblemen en willen ze graag kunnen uitmaken of hun symptomen het gevolg kunnen zijn van een kwikvergiftiging. Ook willen ze weten in welke mate ze hun problemen kunnen oplossen door het verwijderen van amalgaamtandvullingen, hoe ze moeten kwik ontgiften en hoelang het normaal gezien duurt vooraleer bepaalde symptomen verdwijnen.
In de hierna volgende tekst probeer ik een overzicht te maken van de "vermeende kwikvergiftigingsymptomen", zowel deze welke in de klassieke als in de alternatieve medische wereld gekend zijn. Hierbij baseer ik mij op mijn persoonlijke ervaring en op ervaringen van enkele andere kwikbelaste mensen.
     

1.1. De indeling van de symptomen is arbitrair
Er zijn in de medische wetenschap reeds honderden symptomen van een kwikvergiftiging beschreven. Een volledige lijst geven is voor mij dan ook onmogelijk. Voor een overzicht verwijs ik naar andere amalgaamsites in België en Nederland. Daar de meeste symptomen niet erg specifiek zijn voor een kwikvergiftiging, zou je van zulke lijst ook niet veel wijzer van worden. Om toch enigszins structuur te brengen in mijn verhaal, heb ik de symptomen onderverdeeld in functie van het stadium van de kwikvergiftiging: acuut, chronisch of historisch. In realiteit is dit onderscheid veel minder uitgesproken. Toch geeft deze indeling de lezer de kans om zich een beter idee te vormen van zijn persoonlijke situatie.
       

1.2. Inschatting herstelperiode
De gekozen indeling van de symptomen heeft ook als voordeel dat ik de lezer gemakkelijker kan duidelijk maken welke symptomen snel kunnen verdwijnen en welke waarvan je mag verwachten dat ze nog enige tijd kunnen duren. De tijd die nodig is voor herstel, is uiteraard ook persoonsgebonden en is tevens afhankelijk van de remedie (verwijderen amalgaam, ontgifting met bepaalde producten enz.).

Voor de inschatting van de herstelperiode baseer ik mij op mijn persoonlijke ervaring en de ervaring van een twintigtal andere kwikbelaste mensen. De weergegeven tijden zijn dan ook indicatief en zeker niet wetenschappelijk exact. Het is enkele mijn bedoeling de lezer een vaag beeld te geven van wat hij enigszins mag verwachten van een amalgaamverwijdering en/of kwikontgifting, dit in de veronderstelling dat zijn symptomen het gevolg zijn van een kwikvergiftiging.
      

1.3. Disclaimer
De bedoeling van deze tekst is onder andere de lezer te helpen een eventuele kwikvergiftiging te herkennen. Mensen die op zoek zijn naar oplossingen voor hun gezondheidsproblemen wil ik in de eerste plaats doorverwijzen naar hun reguliere arts. Soms kan deze u niet onmiddellijk helpen. Je moet er echter rekening mee houden dat er niemand is die echt alles weet van alle mogelijke ziekten die kunnen voorkomen. Heel wat ziekten kunnen ook zeer complex zijn. Het is dan ook niet verwonderlijk dat één specifieke arts niet meteen de ideale oplossing voor u heeft. Heb wat geduld en heb vooral vertrouwen in je arts. Indien je er toch aan twijfelt dat uitgerekend die ene arts u voor dit probleem kan helpen, contacteer dan gerust een andere, met een andere ervaring of opleiding. Een andere kijk op het probleem kan nieuwe inzichten geven. Het aanbod aan verschillende artsen is groot. De gezondheidszorg in de lage landen is goed uitgebouwd. Maak er dankbaar gebruik van. Enkel wanneer je geen passend antwoord vindt in het reguliere circuit, is het zinvol een kwikvergiftiging te overwegen.

Zelf ben ik geen arts. Mijn medische kennis is dan ook gering. Het is enkel mijn bedoeling mijn ervaring en kennis door te geven. Hoewel ik getracht heb mij zo goed mogelijk te informeren, zijn mijn mogelijkheden beperkt. Deze tekst is dus helemaal geen medisch wetenschappelijk werkstuk geworden. Het is dus geen handleiding voor patiënten. Ik wijs dan ook elke verantwoordelijkheid daaromtrent af.

2. Acute kwikvergiftiging

Onder een acute kwikvergiftiging versta ik een situatie waarbij er op korte tijd zo veel kwik in het lichaam terecht komt dat er heel duidelijke vergiftigingsverschijnselen ontstaan.

De verschijnselen die hier als "acute kwikvergiftiging" beschreven staan, zijn deze welke in de klassieke medische handboeken terug te vinden zijn voor kwik. Er zijn echter verschillende vormen van kwik (metallisch kwik, organisch kwik....). Aangezien er uit amalgaam kwikdamp vrijkomt, wordt hier enkel met deze vorm rekening gehouden. De symptomen welke hier voor een acute kwikvergiftiging beschreven staan gelden voor een ernstige kwikvergiftiging en zijn niet persoonsgebonden. Bij een acute kwikvergiftiging ervaart nagenoeg iedereen gelijkaardige symptomen..

De volgorde waarin ze hier beschreven staan, geeft een indicatie van de ernst van de vergiftiging. Hoe lager in de lijst, hoe ernstiger de vergiftiging. Doorgaans komen dan ook alle hoger vermelde symptomen voor.

Een acute kwikvergiftiging door het gebruik van amalgaam komt gelukkig maar zelden voor. Enkel in specifieke gevallen komt er op korte tijd zo veel kwik uit het amalgaam vrij dat er acute kwikvergiftigingsverschijnselen mogelijk zijn. Een eerste situatie is deze waarbij amalgaamtandvullingen in de mond gecombineerd zijn met andere edelmetalen (vb gouden brug, platina verbinding in kunstgebit...). Doorgaans heeft men dan een metaalsmaak in de mond. Een tweede mogelijkheid is deze waarbij de amalgaamvulling doorloopt tot in het tandbeen (vb bij wortelpuntsbehandeling). Deze praktijk wordt de laatste tijd gelukkig nagenoeg niet meer toegepast. Ook bij krachtig tandklemmen of tandenknarsen (vb als gevolg van stress) kunnen er ernstige problemen ontstaan. Door de intensieve slijtage van het amalgaam kan er op korte tijd veel kwik vrijkomen (zie "Amalgaam en stress: een dodelijke combinatie").

Als er plots veel kwik in de mond vrijkomt, gaat men veelal vrij snel ziek worden. Doorgaans gaat men zich al na enkele uren erg beroerd voelen. Als de toevoer van grote hoeveelheden kwik gestopt wordt (vb verwijderen gouden brug, stoppen met tandenknarsen), gaan de meeste symptomen van een acute vergiftiging vrij snel afnemen (dagen tot weken) en dit ook zonder al de amalgaamtandvullingen te verwijderen. Uiteraard blijft er dan nog heel wat kwik in het lichaam achter. Dit kan dan andere gezondheidsklachten geven, welke verder besproken worden (chronische en historische kwikvergiftiging).
      

2.1. Buikloop
Als kwikdamp (Hg 0) wordt ingeslikt, komt het in het maagdarmkanaal terecht. Daar wordt het omgezet in ionisch kwik (Hg 2+). Deze vorm van kwik is erg giftig voor de darmbacteriën. Sommige bacteriën kunnen zich echter beschermen tegen deze vorm van kwik. Hierdoor ontstaat er een verstoring van de darmflora, met buikloop (slappe stoelgang) als gevolg. Doorgaans is dit al enkele uren na het inslikken van de kwik merkbaar. Als de toevoer van grote hoeveelheden kwik gestopt wordt, zal het probleem vrij snel opgelost zijn (vb na één dag).

De opname van kwik uit de darm is niet zo efficiënt (ongeveer 20 procent). Om te vermijden dat de kwik opgenomen kan worden, kan men producten gebruiken welke de kwik in de darm binden (vb Chlorella). Op die manier kan men een stukje van het probleem oplossen.
      

2.2. Intensief zweten
Indien men kwikdamp inademt, wordt de kwikdamp (Hg 0) door het lichaam omgenomen en omgezet naar ionisch kwik (Hg 2+). Deze vorm van kwik is biochemisch gezien bijzonder giftig. Indien er relatief grote hoeveelheden kwik in het bloed terecht komen, zal men vrij snel heel sterk gaan zweten. Het zweet breekt over heel het lichaam uit. Het is te vergelijken met hoge koorts, met dit verschil dat de lichaamstemperatuur normaal blijft. Men heeft het dus niet te warm of te koud. Het vele zweet kan natuurlijk wel een afkoelend effect hebben.

Mensen welke neiging hebben tot tandenknarsen, doen dit vooral 's nachts tijdens hun slaap. Dit is in vele gevallen als gevolg van stress. In dat geval zullen ze dan ook vooral 's nachts last hebben van het zweten. Dit begint dan doorgaans een paar uur na het inslapen en kan nog de hele nacht verder duren. Binnen de kortste keren is de kleding, de lakens en het hoofdkussen helemaal doorweekt. Sommige mensen gebruiken dan badlakens om tussen te slapen. Deze moeten ze dan verscheidene malen per nacht vervangen. Het zweet laat doorgaans bruin-roze plekken achter op het ondergoed. Die plekken zijn dikwijls moeilijk uit te wassen.

Indien de toevoer van grote hoeveelheden kwik gestopt wordt ( vb stoppen met tandenknarsen door op te staan), gaat het zweten vrij snel over.

Intensief zweten gaat in vele gevallen gepaard met onrustig slapen, angst en een depressief gevoel. Nogal wat mensen gaan dan ook met die klachten naar de dokter. Omdat deze meestal niet vertrouwd is met de kwikproblematiek, zoekt hij voor dit zweten een andere verklaring zoals koorts, opvliegers of magnesiumtekort. De meest voorkomende verklaringen heb ik hieronder in het kort beschreven. Zo kan de lezer zelf gemakkelijker het onderscheid maken met een kwikvergiftiging.

    Zweten en andere aandoeningen

2.3. Verstoorde fijnmotoriek
Naarmate het lichaam meer en meer vergiftigd wordt door kwik, gaat ook het zenuwstelsel aangetast worden. Een van de eerste symptomen is een vermindering van de fijnmotoriek. Hierdoor worden precisiebewegingen van bijvoorbeeld de vingers moeilijk (vb slordig schrijven).

Om goed te kunnen zien is het zeer belangrijk dat de oogspieren de oogbol precies in de goede richting kunnen plaatsen. Voor het lezen van een tekst zijn er uiterst gecontroleerde oogbewegingen nodig (vb van links naar rechts en naar de volgende lijn). Indien de fijnmotoriek van de oogspieren door kwik aangetast is, zal het moeilijk zijn om nog een "platte tekst" te kunnen lezen. Men zal zich regelmatig vergissen van lijn of bepaalde stukken twee keer lezen. De ogen moeten dan veel meer bewegingen maken (vele correcties). Hierdoor gaan de oogspieren vermoeid raken en krijgt men bij het lezen gemakkelijk hoofdpijn. Uiteraard worden niet alleen de zenuwbanen van de oogspieren aangetast. Ook in de hersenen kan het dan al behoorlijk fout gaan. Begrijpend lezen wordt dan ook moeilijk.

Als de kwikvergiftiging nog ernstiger wordt, gaat men ronduit onhandig worden. Men laat regelmatig iets vallen of loopt met de voeten tegen een tafelpoot. In een nog verder stadium zal gewoon stappen al behoorlijk wat concentratie vragen (waggelende gang).

Deze symptomen kunnen al na enkele dagen na een zware kwikvergiftiging voorkomen. Als de aanvoer van grote hoeveelheden kwik naar het lichaam gestopt wordt, kan men al na één week behoorlijk hersteld zijn. In dit stadium is een degelijke kwikontgifting sterk aan te bevelen (selenium, glutathion, magnesium.....).
       

2.4. Depressie
Als de aanvoer van kwikdamp (Hg 0) te groot is, kan het lichaam het niet tijdig omzetten in ionisch kwik (Hg 2+). De overgebleven kwikdamp kan, in tegenstelling tot Hg 2+, de hersenbloedbarrière passeren. Hierdoor kan er kwik terecht komen in de hersenen. Daar kan het dan de normale werking van de hersenen verstoren waardoor men vrij snel zeer ernstig depressief kan worden. Doorgaans gaat dit gepaard met zelfmoordgedachten en een sterke neiging tot geweld (vb allerlei zaken willen stukslaan). Men kan al op enkele dagen zeer zwaar depressief zijn. Als de aanvoer van kwik gestopt wordt, kan het nog maanden duren vooraleer de depressie wegebt is.

Voor depressie zijn er vele oorzaken mogelijk (langdurige stress, groot verdriet, langdurige ziekte....). In vele gevallen bouwt de depressie zich langzaam op (weken tot maanden). Bij een kwikvergiftiging kan het echt zeer snel gaan. Dit hoeft echter niet altijd het geval te zijn. Als er niet zo veel kwik uit amalgaamtandvulling vrijkomt (matig tandenknarsen), kan ook de vergiftiging van de hersenen zich langzaam opbouwen. Het grote probleem is dat depressie en ook antidepressiva tandenknarsen bevorderen. Hierdoor komt er dan nog veel meer kwik vrij uit de amalgaamtandvullingen. Zo komt men in een negatieve spiraal terecht en zal men steeds verder wegzakken in zijn depressie.
      

2.5. Afwisselend te hoge en te lage bloeddruk
De bloeddruk in het lichaam wordt onder andere geregeld door de hoeveelheid water in het bloed te verhogen (bloeddruk stijgt) of te verlagen ( bloeddruk daalt). De nieren spelen hierin een zeer belangrijke rol. Grote hoeveelheden kwik verstoren de normale werking van de nieren. Soms wordt er teveel water weerhouden en zal de bloeddruk stijgen. Bij een te hoge bloeddruk kunnen de nieren door de kwikvergiftiging "doorslaan" en zal plots de bloeddruk sterk dalen. Hierdoor krijg je perioden van te hoge bloeddruk, afgewisseld met perioden van te lage bloeddruk. Door de plotse eliminatie van veel water, zal men plots dringend moeten plassen. De urine is dan erg verdund en dus bijna kleurloos of reukloos.

Te hoge bloeddruk is te herkennen aan oorsuizingen, druk in de borststreek en een opgejaagd gevoel. Een te lage bloeddruk kenmerkt zich door een slap gevoel, en futloosheid. De twee wisselen elkaar af met een periode van een half uur tot twee uur. Een sterk wisselende bloeddruk is een vrij specifiek kenmerk voor een acute kwikvergiftiging en geeft aan dat de vergiftiging al zeer ernstig is. Als de aanvoer van grote hoeveelheden kwik vermindert, zal dit symptoom al na 1 tot 2 dagen verdwijnen.
       

2.6. Kwijlen
Naarmate de kwikvergiftiging nog verder toeneemt, zal het zenuwstelsel nog verder aangetast worden. Een aantal automatismen zal niet meer zo vlot verlopen. Zo zal bijvoorbeeld gewoon eten (kauwen, tong bewegen en slikken) echt aandacht en moeite vragen.
Ook speekselvloed is een kenmerk van een verstoord zenuwstelsel. Hierdoor krijgt men de neiging om te kwijlen.

Bij mensen die tandenknarsen, komt de meeste kwik 's nachts vrij. Men zal dan ook vooral 's nachts last hebben van kwijlen. Het speeksel geeft bruin-roze plekken op het hoofdkussen. Deze plekken zijn moeilijk uit te wassen. Als de aanvoer van kwik stopt, zal ook het kwijlen vrij snel ophouden.
      

2.7. Verdoving en verlamming
Bij een zeer ernstige kwikvergiftiging zal het zenuwstelsel sterk aangetast worden. Hierdoor kunnen bepaalde delen van het lichaam tijdelijk verdoofd en/of verlamd raken. In principe kan het gelijk welk deel van het lichaam treffen. Veelal ervaart men het eerst aan de handen of voeten of in het aangezicht. Doorgaans gaat de verlamming weer snel over (5 minuten tot een half uur) maar het kan in heel uitzonderlijke gevallen tot enkele dagen duren. Zelfs zulke zeer ernstige vorm van kwikvergiftiging kan ook het gevolg zijn van lekkende amalgaamtandvullingen maar komt gelukkig maar zeer uitzonderlijk voor.

3. Chronische kwikvergiftiging

Onder een chronische kwikvergiftiging versta ik een situatie waarbij over een langere periode (maanden) dagelijks een kleine maar schadelijke hoeveelheid kwik terecht komt in het lichaam.

De schadelijkheid hangt af van de hoeveelheid kwik die het lichaam per etmaal kan afvoeren. Als een maximaal aanvaardbare dosis hanteert men in de Verenigde Staten de norm van 40 microgram kwik per dag (40 mcg Hg/dag). Deze norm is gebaseerd op de vaststelling dat volwassenen gemiddeld 75 mcg kwik per dag kunnen afvoeren uit hun lichaam. Er kunnen echter nogal wat individuele verschillen zijn. Daarom hanteert men in Europa een norm van 2 mcg kwik per week per kilogram lichaamsgewicht. Omgerekend is dit ongeveer 20 mcg Hg/dag voor een volwassenen van 75 Kg.

Uit bepalingen van kwik in speeksel van mensen met amalgaamtandvullingen, heeft men proberen schatten hoeveel kwik ze per dag in het lichaam binnen krijgen. Hieruit heeft men kunnen afleiden dat er bij nogal wat mensen de kwikinname boven de norm uitkomt. Bij een relevant deel van de bevolking is dit zelfs hoger dan 75 mcg Hg/dag. Dit is dus meer dan wat het lichaam gemiddeld per dag kan afvoeren. Bij een aantal mensen zijn er zelfs waarden gevonden van 200 tot 1000 mcg Hg/dag.

Wanneer er over een langere tijd de aanvoer van kwik groter is dan wat het lichaam kan afvoeren, kunnen er zich chronische kwikvergiftigingsverschijnselen ontwikkelen. In de medische wetenschappelijke literatuur zijn er tal van studies die aantonen dat er een verband is tussen het voorkomen van bepaalde aandoeningen en een chronische kwikbelasting. Er zijn echter ruim zo veel studies die moeten aantonen dat deze verbanden statisch of wetenschappelijk gezien niet zo relevant zouden zijn.

In de meeste Westerse landen wordt door het medische establishment het verband tussen bepaalde ziekten en het gebruik van amalgaam (en dus kwikvergiftiging) volkomen van de hand gewezen. In het alternatief medisch circuit ziet men veelal wel het verband. Personen welke reeds geruime tijd last hebben van bepaalde chronische kwikvergiftigingziekten, zal men dan aanraden de amalgaamtandvullingen te laten verwijderen en een kwik ontgiftingskuur te volgen. Deze aanpak heeft in nogal wat gevallen ook succes.

De lijst met mogelijke aandoeningen als gevolg van een kwikvergiftiging is zeer lang. De meeste van deze aandoeningen kunnen ook een andere oorzaak hebben en zijn dus weinig typisch voor een kwikvergiftiging. In vele gevallen is er ook een individuele "gevoeligheid" voor een bepaalde ziekte (vb allergie).

Bij een chronische kwikvergiftiging wordt het natuurlijke kwikontgiftingsproces sterk op de proef gesteld. De systematische aanvoer van kwik zorgt ervoor dat een aantal stoffen, welke nodig zijn voor de afvoer van kwik, uitgeput geraken. De gemiddelde kwikafvoer van 75 mcg per dag wordt dan ook dikwijls niet meer gehaald.

Een kwikontgiftingskuur zal er in de eerste plaats in bestaan de ontstane tekorten aan te vullen (vb selenium, magnesium, glutathion, cysteïne....) om zo het natuurlijke afvoerproces optimaal te ondersteunen. Zolang er kwik blijft vrijkomen uit de amalgaamtandvullingen, zelfs in geringe mate, zal het ontgiftingsproces sterk onder druk blijven en zullen er chronische kwikvergiftigingsverschijnselen blijven of zullen ze te minste minder vlug verdwijnen. Om een goede kans te maken op herstel, is het aangewezen alle amalgaamtandvullingen te laten verwijderen en een degelijk ontgiftingsprotocol te volgen.

Hieronder vermeld ik enkele van de meeste herkenbare aandoeningen van een chronische kwikvergiftiging. Met amalgaamverwijdering en kwikontgifting zal men doorgaans al na enkele weken verbetering waarnemen. Voor volledig herstel kan men best op enkele maanden rekenen.
       

3.1. Infecties in neus keel, en oren
Een chronische kwikbelasting ondermijnt het afweersysteem op verschillende plaatsen. Ook kan er een tekort ontstaan aan diverse vitaminen (vit C, vit E, vit B 1-6) en bepaalde aminozuren (cysteïne, taurine, histidine, glutathion....). Door een tekort aan magnesium kan de stressgevoeligheid toenemen. Bij stress wordt ook nog eens de normale afweer verzwakt. Na verloop van tijd kan men dan erg gevoelig worden aan allerlei "gewone" infecties. Men wordt erg snel verkouden (meerdere keren per jaar) en deze verkoudheden duren vrij lang (verschillende weken). Ook is men gevoelig aan allerlei keel- en luchtweginfecties. Mensen waarbij de chronische kwikbelasting sterk is, hebben gedurende de wintermaanden altijd wel ergens last van. Ook tijdens de zomermaanden kunnen dan snipverkoudheden voorkomen, niet zelden na perioden van stress (hoge werkdruk, slecht slapen, spanningen in de relatie...).

Door gebruik te maken van een aantal voedingssupplementen (vit C, vit E, vit B 1-6, glutathion, selenium, N-acetyl-cysteïne, cysteïne, magnesium, zink....) kan de gevoeligheid voor deze infecties al na een paar weken duidelijk verminderen. Doch blijft doorgaans de potentiële vatbaarheid bestaan. Van zodra met de voedingssupplementen gestopt wordt, begint het al terug te kriebelen in de keel of de neus. De enige manier waarmee men het probleem fundamenteel kan oplossen, is het verwijderen van de amalgaamtandvullingen.
       

3.2. Schimmelinfecties
Bij chronisch kwikbelaste mensen komen schimmelinfecties zeer regelmatig voor. Het kan zowel gaan om infecties tussen de tenen (jeuk, roodheid, vervellen) als in de schaamstreek. Ook schimmelinfecties in de keel komen veelvuldig voor. In dit geval heeft men keelpijn (scherpe pijn) en roodheid achteraan in de keel. Slikken (vb bij eten) kan erg pijnlijk zijn. Bij een laboanalyse is het dikwijls zeer moeilijk om de precieze soort schimmel te bepalen. In het rapport wordt dit dan aangeduid met de soortnaam "species" (vb Aspergillus species).

Zolang men de amalgaamtandvullingen in de mond heeft, zal het moeilijk zijn deze schimmels definitief te bestrijden. De situatie kan soms gedurende enkele weken verbeteren maar flakkert dan weer in alle hevigheid op. Na het verwijderen van alle amalgaam en met kwikontgifting verloopt de bestrijding van de schimmels normaal (afhankelijk van de aard van de schimmel, 1 tot 4 weken).

Schimmels kunnen soms heel erg moeilijk te behandelen zijn. Ook zijn er nog andere aandoeningen waarbij schimmelinfecties veel voorkomen. Zo kan bij diabetes type II (suikerziekte) de patiënt heel regelmatig problemen hebben met voetschimmels. Ook kunnen schimmelinfecties het gevolg zijn van een langdurig gebruik van antibiotica, contraconceptiva (de pil), of corticosteroïden. In geval van schimmels kan je dus best een arts raadplegen.
       

3.3. Gisten
Gisten kunnen de normale darmflora verstoren. Hierdoor krijgt men last van darmkrampen, constipatie of diarree en anale jeuk. De stoelgang is doorgaans bleek van kleur. Ook kan men er zich erg moe door voelen. Bij kwikbelaste mensen komt het frequent voor dat de opname van suiker door de dunne darm verstoord is. Hierdoor blijven er te lang grote hoeveelheden suiker in de dunne darm over. Hierdoor kan er een wildgroei van gisten ontstaan. In vele gevallen gaat het om gisten van het geslacht Candida maar het kunnen er ook andere zijn.

In de mond veroorzaken gisten een doffe, aanhoudende keelpijn en een wit beslagen tong (mondspruw). Bij vrouwen kunnen de gisten ook in de vagina groeien en veroorzaken daar hevige jeuk, gepaard gaand met een witachtige afscheiding. Soms kunnen ook de handen besmet geraken met gisten (via de faeces of speeksel). Hierdoor kunnen ze verspreid worden naar andere plaatsen op het lichaam. De gisten kunnen dan gezonde huid aantasten. Bij deze infecties ontstaan er vochtige, rode plekken, omringd door blaasjes.

In uitzonderlijke gevallen kunnen gisten vanuit de darm, de vagina of de huid doorgroeien naar de bloedbaan. Van daaruit kunnen ze dan verschillende organen aantasten. In zulk geval zijn ze bijzonder moeilijk te bestrijden en kunnen ze gevaarlijk zijn.

Gisten zijn doorgaans het gevolg van een sterk verlaagde afweer en/of een mank lopend spijsverteringsstelsel. Beiden kunnen het gevolg zijn van een chronische kwikvergiftiging. Doorgaans is in zulk geval het verwijderen van de amalgaamtandvullingen noodzakelijk om de gistenbesmetting volledig te kunnen bestrijden. Uiteraard zijn er ook nog andere aandoeningen welke de groei van gisten kunnen bevorderen (vb diabetes, antibiotica gebruik, chemotherapie, HIV...).
         

3.4. Lekke darm syndroom
Als er in de mond uit de amalgaamtandvullingen regelmatig kwik vrijkomt, kan deze ingeslikt worden en zo in het maagdarmkanaal terecht komen. Daar verstoort het de normale darmflora. Bij een chronische kwikbelasting wordt ook nog de afweer tegen schadelijke bacteriën en gisten op de proef gesteld.

Bij een aantal kwikbelaste mensen is de maagzuurproductie te laag. Hierdoor is de afbraak van de voedingseiwitten onvoldoende en komt er half verteerd eiwit in de dunne darm terecht. Dit kan nog versterkt worden door een tekort aan verteringsenzymen. De ontstane eiwitfragmenten worden dan in de dunne darm door micro-organismen verder verteerd en "opgegeten". Hierdoor ontstaat er een wildgroei van bacteriën en gisten welke niet in de dunne darm thuishoren.

Een heleboel van deze micro-organismen hebben een negatief effect op de darmwand van de dunne darm. Er ontstaat irritatie en de darmwand wordt beschadigd. Om de darmwand te herstellen zijn er zwavelhoudende voedingsstoffen nodig. Bij een chronische kwikbelasting is het zwavelmetabolisme van het lichaam dikwijls verstoord waardoor er een tekort is aan de nodige voedingsstoffen voor de heropbouw van de darmwand. Hierdoor kan deze niet tijdig hersteld worden. In extreme gevallen kunnen er zelfs "gaten" ontstaan in de darmwand. Door deze gaten kunnen er dan bacteriën of gisten in de bloedbaan terecht komen. Het afweersysteem gaat dan hierop sterk reageren met een algemene moeheid als gevolg.

Door gaten in de darmwand kunnen er ook "halfverteerde" eiwitten in de bloedbaan terecht komen. Het afweersysteem herkent deze als lichaamsvreemd en gaat hierop een soort van allergische reactie veroorzaken. Vooral voor bepaalde eiwitten van brood (tarwegluten) en melk is dit een probleem. Bepaalde van deze eiwitfragmenten lijken op eiwitten welke in de hersenbloedbarrière voorkomen. Hierdoor gaat het afweersysteem ook deze eiwitten aanvallen, waardoor er "gaten" kunnen ontstaan in de hersenbloedbarrière. Hierdoor kan men dan weer erg veel last krijgen van concentratieproblemen.

Afhankelijk van wat er precies verstoord is, kunnen volgende maatregelen overwogen worden:
" voeding met "snelle" suikers vermijden (wit brood, witte kristalsuiker, frisdranken...)
" maagzuurproductie weer op peil brengen met histidine of gefermenteerd rode bietensap (betaïne)
" verteringsenzymen gebruiken (papaïne, lipase....)
" de natuurlijke darmflora herstellen (vb yoghurt, kombucha, bacteriepreparaten)
" het herstel van de darmwand bevorderen (vb glutamine)
" bepaalde voedingsmiddelen vermijden (vb tarwebrood, melk)
" bepaalde zavelhoudende voedingsstoffen gebruiken (look - ajuin - prei, cysteïne, methionine, taurine, MSM...)
" medicamenteuze bestrijding van de gisten of andere micro-organismen (vooral nodig indien deze in de bloedbaan voorkomen

Voor een succesvolle behandeling van een lekkedarmsyndroom is de verwijdering van de amalgaamtandvullingen doorgaans noodzakelijk. Zes maanden daarna kan men al behoorlijk opgeknapt zijn. Er zijn echter weinig klassiek geschoolde artsen welke vertrouwd zijn met het lekkedarmsyndroom. Nagaan welke biochemische processen precies verstoord zijn, is soms moeilijk. De behandeling kan hierdoor erg moeizaam verlopen.

       

4. Historische kwikvergiftiging

Als de aanvoer van kwik groter is dan wat het lichaam kan afvoeren, zal het teveel aan kwik opgestapeld worden. Dit kan op verschillende plaatsen in het lichaam (lever, nieren, hersenen, beenderen....). Indien later de aanvoer van kwik stopt, blijft het lichaam nog enige tijd belast met kwik. In de Engelstalige literatuur spreekt men van "Micromercurialism". Hiermee bedoelt men dat zelfs met zeer lage waarden voor kwik in het bloed er toch nog belangrijke gezondheidsklachten kunnen blijven bestaan.

Zelf geef ik de voorkeur aan de term "historische kwikvergiftiging". Hiermee geef ik aan dat desondanks de aanvoer van kwik gestopt is, de opgestapelde kwik uit het verleden toch nog gezondheidsproblemen blijft veroorzaken.

De aard van de gezondheidsklachten is afhankelijk van de plaats waar de kwik opgestapeld zit. Bij een kwikbelasting van de lever, zal deze zijn functie van ontgiftiger van het lichaam moeilijker kunnen uitvoeren. Een opstapeling van kwik in de hersenen kan dan weer leiden tot concentratieproblemen.

De snelheid waarmee het lichaam kwik elimineert, is afhankelijk van de plaats waar het opgestapeld is. De nieren elimineren vrij vlug de aanwezige kwik (enkele weken tot een paar maanden). Voor de ontgifting van de lever zijn er verschillende maanden nodig. De halfwaardetijd van kwik in de hersenen (tijd nodig om de hoeveelheid kwik te halveren) wordt op 15 tot 30 jaar geschat. Herstellen van een historische kwikvergiftiging kan dus vele jaren in beslag nemen.

De hoeveelheid kwik die een bepaald orgaan kan opstapelen, kan zeer sterk uiteenlopen. In de hersenen kunnen zelfs zeer kleine hoeveelheden al voor vele jaren gezondheidsproblemen geven. Bij een jarenlange chronische kwikbelasting wordt het kwik vooral in de beenderen opgestapeld. Zo kan een volwassene 100 tot zelfs 300 milligram kwik in het skelet bevatten. Omgerekend is dit 100.000 tot 300.000 mcg (microgram of één duizendste van een milligram). Indien we rekening houden met een ontgiftingssnelheid van 75 mcg/dag, kan een volledige ontgifting vele jaren in beslag nemen. Gelukkig geeft de aanwezigheid van kwik in de beenderen niet zoveel gezondheidsklachten. Probleem is echter dat de kwik die langzaam vrijkomt uit de beenderen (door regeneratie van de beenderen) via het bloed getransporteerd moet worden om dan door de lever geëlimineerd te worden. De lever mag dan wel zichzelf vrij snel kunnen ontgiften maar hij krijgt steeds weer nieuwe aanvoer van relatief grote hoeveelheden kwik vanuit de beenderen te verwerken. De lever helpen met deze ontgifting (door gebruik van voedingssupplementen: selenium, glutathion, cysteïne...) zal dus nog geruime tijd na de verwijdering van amalgaam nodig blijven.

De idee dat het gebruik van amalgaamtandvullingen kan aanleiding geven tot een kwikvergiftiging, vindt men in het klassiek medisch circuit onaanvaardbaar. Het bestaan van een historische kwikvergiftiging en de link met bepaalde chronische ziekten wordt dan ook bijna nooit gemaakt. Vele alternatieve genezers en ook sommige klassiek geschoolde artsen zien wel een mogelijk verband.

Welke ziekte iemand met een historische kwikbelasting ontwikkelt, is sterk afhankelijk van een aantal individuele karakteristieken (aangeboren/erfelijke gevoeligheid voor bepaalde ziekten, leeftijd / periode in het leven waarop de kwikbelasting plaats vond, individuele gevoeligheid voor kwik en de mate waarin het lichaam de kwik kan afvoeren). De behandeling zal dan ook voor elk individu aangepast moeten worden. Dit kan behoorlijk complex zijn. De informatie hierover is dikwijls verwarrend of zelfs onjuist. Het zal voor het succes van de behandeling dan ook zeer belangrijk zijn om de juiste persoon te kunnen treffen. Echter, velen voelen zich geroepen maar slechts weinigen zijn uitverkoren.

Voor de meeste ziekten welke hier beschreven staan als historische kwikvergiftigingziekten, kunnen er ook andere oorzaken zijn dan een kwikvergiftiging. Het is evident dat in zulke gevallen amalgaamverwijdering en kwikontgifting niet direct aanleiding zullen geven tot herstel. De volledige verwijdering van kwik uit het lichaam (amalgaam verwijderen en ontgiften) kan erg duur zijn en vrij veel tijd in beslag nemen. Vooraleer met een kwiksanering te starten is het aan te raden ook naar andere aanwijzingen van een eventuele kwikvergiftiging te zoeken. Het mag duidelijk zijn dat bij een sanering, desondanks de hoge kostprijs en goede therapeut, succes lang niet altijd verzekerd kan worden.

Historische kwikbelasting bij kinderen
Als vrouwen voor de zwangerschap gedurende lange tijd chronisch kwikbelast geweest zijn, kan er zich behoorlijk wat kwik in hun beenderen opgestapeld hebben. Tijdens de zwangerschap heeft het groeiende kind heel veel mineralen en voedingstoffen nodig. Om aan de behoefte van calcium en magnesium van het kind te voldoen, zal de moeder als gevolg van hormonale veranderingen in haar lichaam, deze mineralen uit haar beenderen vrijmaken. Hierbij kan er dan ook behoorlijk wat kwik vrijkomen. Deze komt dan in de bloedbaan van de moeder terecht. Het snel groeiende kind gaat deze kwik in sneltempo opnemen en in zijn beenderen opslaan. De concentratie van kwik in de beenderen van het kind kan tot tien keer hoger zijn dan deze van de moeder. Bij de geboorte zal het kind dan een grote "reserve" aan kwik opgeslagen hebben. De ontgifting van deze historische kwikbelasting kan vele jaren in beslag nemen.

Indien de moeder ook tijdens de zwangerschap zwaar kwikbelast geweest is, kan dit voor ernstige gezondheidsproblemen zorgen bij het kind.

De meest voorkomende problemen bij een historische kwikbelasting bij kinderen zijn:
" te vroeg geboorte
" beschadiging van de hersenen (onvoldoende ontwikkeling)
" slecht ontwikkelde slikreflex (drinken of eten vraagt veel concentratie)
" problemen met de nieren (de eerste maanden na de geboorte)
" erg gevoelig zijn voor allerlei gewone infecties (oorontstekingen, longinfecties, verkoudheden....)
" onrustig slapen (meerdere malen per nacht wakker worden)
" bedplassen moeilijk onder controle krijgen
" concentratieproblemen (ADHD, ADD....)
" grotere kans op allergieën en astma

Naast de "overgeërfde" kwik van de moeder, kunnen kinderen grote hoeveelheden kwik binnenkrijgen als gevolg van het gebruik van bepaalde inentingen. Bij sommige producten wordt thimerosal toegepast als bewaarmiddel. Deze stof bestaat hoofdzakelijk uit een kwikderivaat. Het is niet acuut giftig maar het lichaam slaat de kwik wel op. Eén dosis bevat ongeveer 5 mg kwik. Dit is 5000 mcg of 500 maal meer dan de Europese norm (2 mcg per week per kg lichaamsgewicht). Bij een normale kwikontgiftingsnelheid van 1 mcg kwik per dag per kg lichaamsgewicht zullen er dus per inenting 1000 dagen nodig zijn om deze hoeveelheden kwik af te voeren en dit in optimale omstandigheden.

Als het kind al tijdens de zwangerschap behoorlijk wat kwik opgestapeld heeft, kunnen zulke inentingen grote gevolgen hebben op de gezondheid van het kind. De effecten kunnen nog vele jaren blijven duren. Gelukkig zal door de groei van het kind de kwik enigszins "verdund" worden en zal ook door het stijgende lichaamsgewicht de ontgiftingscapaciteit met de tijd toenemen. Toepassen van amalgaamtandvullingen is bij zulke kinderen met een historische kwikbelasting dan ook sterk af te raden.
       

4.1. ADD, ADHD en autisme
ADD (Attention Deficiency Disorder) en ADHD (Attentions Deficiency and Hyperactive Disorder) zijn aandoeningen waarbij kinderen (maar ook later volwassenen) moeite hebben om zich te concentreren. Er zijn reeds verschillende oorzaken bekend die aanleiding kunnen geven tot ADD en ADHD (vb erfelijke factoren). Een historische kwikbelasting is er slechts één van. In de meeste gevallen zal er bij kwikbelaste kinderen, naast het concentratieprobleem, ook nog andere gezondheidsklachten voorkomen die op een kwikbelasting wijzen.

Bij autisme is de werking van de hersenen zodanig verstoord dat een goede communicatie met de buitenwereld moeilijk verloopt. Vele autistische kinderen hebben naast hun mentale problemen ook nog een heleboel andere klachten. In een aantal gevallen lijken deze sterk op bepaalde kwikvergiftigingsverschijnselen. Daarom hebben enkele artsen geprobeerd of autistische kinderen kunnen geholpen worden met een kwikontgiftingskuur. Uit hun beperkt onderzoek blijkt dat in een aantal gevallen de kinderen duidelijk beter worden na een behandeling van enkele jaren.

Sommige artsen vertrekken van de idee dat bij bepaalde kinderen het natuurlijke kwikontgiftingsproces veel trager verloopt dan normaal. Bij deze kinderen zou een normale aanvoer van kwik al tot een opstapeling van kwik kunnen leiden, met kwikvergiftigingsverschijnselen als gevolg.
      

4.2. Multi Chemical Sensitivity (MCS)
Mensen met MCS kunnen zich vrij vlug beroerd gaan voelen als ze in contact komen met bepaalde stoffen. Dit kunnen bepaalde inhoudstoffen van voedingsmiddelen zijn (vb kleurstoffen) of organische oplosmiddelen (zoals in verven, verdunners, lijmen...). Ook van bepaalde geuren (vb sigarettenrook of uitlaatgassen van auto's) of bepaalde geneesmiddelen kunnen ze behoorlijk onwel worden.

Als ons lichaam in contact komt met deze stoffen (via de huid, door inademing of door inslikken) worden ze opgenomen door het lichaam en komen ze in de bloedbaan terecht. Vele van deze stoffen kunnen schadelijk zijn voor bepaalde weefsels. Daarom gaat het lichaam ze zo vlug mogelijk proberen te elimineren. Dit kan gebeuren via de urine. Daarvoor is het dikwijls nodig dat deze stoffen meer wateroplosbaar worden gemaakt. Dit gebeurt dan in de lever.

Het biochemische proces om deze stoffen te elimineren is deels gelijk aan dit voor het ontgiften van kwik. Deze ontgiftingscapaciteit is echter beperkt. Bij een kwikvergiftiging zal er dus een soort competitie zijn tussen de kwik en bijvoorbeeld organische oplosmiddelen. Hierdoor blijven deze laatste langer in het lichaam en kunnen ze meer schade veroorzaken.

Door een kwikvergiftiging kan er ook een tekort ontstaan aan bepaalde voedingsstoffen welke nodig zijn voor de ontgifting. De ontgifting van zowel kwik als bepaalde organische stoffen (zoals oplosmiddelen maar ook geneesmiddelen) kan daardoor sterk vertraagd worden, waardoor er een "gevoeligheid" voor deze stoffen ontstaat. Zo kan men voor sommige medicamenten (vb antidepressiva) al bij een normale minimale dosering een te sterk effect ervaren, samen met een heleboel nevenwerkingen. Een verlaging van de dosering kan eventueel een oplossing bieden.

Naast kwik en andere zware metalen zijn er ook nog andere stoffen welke dit ontgiftingsproces kunnen "vergiftigingen". De meest bekende zijn de CFK's en de PCB's. Sommigen hebben zoals kwik ook de neiging om in het lichaam op te stapelen. Mensen die in het verleden (soms vele jaren geleden) hiermee in contact gekomen zijn, kunnen dan later MCS ontwikkelen. Deze mensen zullen doorgaans ook gevoeliger zijn voor een kwikbelasting.

Men kan het kwikontgiftingsproces ondersteunen met een aantal voedingssupplementen (selenium, magnesium, glutathion, cysteïne, MSM....). In vele gevallen kan men al na enkele maanden een verbetering vaststellen.
       

4.3. Allergie en astma
Kwik kan op verschillende manieren het afweersysteem beïnvloeden. Bij een chronische of historische kwikvergiftiging komt het regelmatig voor dat het immuunsysteem verstoord is. Kwikbelaste mensen hebben dan ook dikwijls last van allergie of astma.

Bij niet kwikbelaste mensen, zijn de allergische klachten doorgaans seizoensgebonden. Kwikbelaste mensen daarentegen hebben doorgaans het hele jaar door wel ergens last van (vb lente: graspollen, zomer: kastanje, herfst en winter: huisstofmijt). Ook gaan ze vrij veel klachten ontwikkelen als gevolg van stress (vb verstopte neus of vernauwde luchtpijp), zonder in contact geweest te zijn met allergenen. Het is mijn ervaring dat de klassieke antiallergica (vb antihistaminica) bij kwikbelaste mensen een onvoldoend effect hebben. Symptomatische behandeling (vb ontzwellen van de neusslijmvliezen) in combinatie met antiallergica werkt doorgaans beter.

Naast de "gewone" allergische reacties kunnen kwikbelaste mensen ook een overgevoeligheid gaan ontwikkelen voor niet typische allergenen zoals metaalionen of metaalverbindingen (vb nikkelallergie). Deze kunnen dan opgespoord worden met de MELISA-test

Mensen welke nog niet allergisch zijn, kunnen na het plaatsen van amalgaamtandvullingen al vrij snel allergische klachten gaan ontwikkelen (vb na enkele maanden). Naarmate de kwikvergiftiging sterker is, gaan doorgaans ook de allergische klachten toenemen. In zulke gevallen kan er na verwijdering van amalgaamtandvullingen en kwikontgifting de allergische klachten al na enkele maanden wat verminderen. Helemaal verdwijnen doen ze doorgaans pas na vele jaren of zelfs helemaal niet.

De laatste dertig jaar is de incidentie van astma en allergie sterk toegenomen. Dit is toevallig ook de periode waarin het gebruik van amalgaam als tandvulmateriaal erg populair geworden is. Ook bij meisjes en jonge vrouwen werd er zonder bekommernis amalgaam als tandvulmateriaal gebruikt. Hierdoor zouden ook hun kinderen kwikbelast kunnen zijn. Dit is mogelijk een verklaring voor het toenemen van allergie bij kinderen.

In de klassieke medische wetenschap denkt men aan andere mogelijke oorzaken van het opkomende allergieprobleem. Zo heeft men vastgesteld dat kinderen welke ingeënt werden tegen een bepaalde vorm van hepatitis, veel gemakkelijker astma of allergie ontwikkelen. De idee is dat door het "gebrek aan besmetting" (met bijvoorbeeld Hepatitis) het afweersysteem zich tegen allerlei "onbelangrijke allergenen" gaat keren. Ik zie echter een andere verklaring voor het verband tussen inentingen en allergieën, namelijk het gebruik van thimerosal (een kwikderivaat) in deze inentingen.
        

4.4 Elektromagnetische overgevoeligheid
Mensen met elektromagnetische (EM) overgevoeligheid kunnen ziek worden door het gebruik van alledaagse elektrische toestellen ( vb computer, staafmixer, stofzuiger....). Gewoon in de buurt verblijven van elektrische leidingen kan al negatieve effecten geven. Ook autorijden, kan zeer belastend zijn. Naast deze laagfrequente elektrische of magnetische velden, kunnen ook hoogfrequente EM velden erg kwalijk zijn. Deze velden vinden we vooral bij telecommunicatietoepassingen (vb GSM-zendmasten, radiozenders, draadloze binnenhuistelefoon).

De meest voorkomende symptomen van EM-overgevoeligheid zijn:
" concentratieproblemen (warhoofd, wrattenhoofd, fog mind, dystemia)
" extreme vermoeidheid
" hoofdpijn

Minder frequent voorkomende symptomen zijn:
" overgevoeligheid voor geluiden, geuren en pijnen
" allergieachtige symptomen (branderige ogen, rode huid, verstopte neus)
" deukdijen of ribbeldijen

De symptomen kunnen snel optreden (al na enkele minuten) of pas na enkele uren. In vele gevallen blijft de gezondheid tot dagen na de blootstelling aangetast (zie: "Het komen en gaan van symptomen van elektromagnetische straling").

Waarschijnlijk is bij een aantal mensen de gevoeligheid voor EM straling aangeboren. Een heleboel mensen echter, worden ziek na een periode van stress of een belasting met zware metalen zoals kwik. De ziekte wordt in het klassiek medisch circuit helemaal niet (h)erkend. Binnen de groep mensen welke de ziekte wel erkennen, wordt algemeen aangenomen dat EM overgevoeligheid, eens ontstaan, niet meer zal verdwijnen. Slechts een heel beperkte groep van mensen ziet het verband tussen het ontstaan van de ziekte en het gebruik van amalgaamtandvullingen. Deze welke een kwiksanering uitvoeren en degelijk ontgiften, maken een reële kans hun gevoeligheid voor EM straling duidelijk te verminderen. Dit proces kan echter wel enkele jaren in beslag nemen
       

4.5. CVS, FM, spasmofilie
CVS staat voor Chronisch Vermoeidheid Syndroom, ook wel ME (Myalgische Encephalitis) genaamd. Het wordt gekenmerkt door het systematisch (gedurende maanden) erg moe en futloos zijn. De patiënten zij dikwijls zo moe dat ze regelmatig ook overdag moeten slapen. In extreme gevallen is er zelfs kans op een lichte vorm van coma. CVS gaat doorgaans ook gepaard met spierpijnen (nekpijn, rugpijn....).

FM of Fibromyalgie is zeer verwant aan CVS. In plaats van de spierpijnen hebben deze mensen vooral last van pees- en gewrichtspijnen. Ook spasmofilie (crytotetanie, autonome disfunctie) past in dit rijtje. Spasmofiliepatiënten hebben naast een extreme vermoeidheid doorgaans ook last van spasmen (onvrijwillige spiersamentrekkingen). In dat geval spreekt men van perifere spasmofilie (verstoring van het perifere zenuwstelsel). Bij centrale spasmofilie komen spasmen veel minder voor en zijn er vooral problemen met concentratie.

Er zijn een aantal aandoeningen welke regelmatig samen met CVS voorkomen
" hypoglycemie (te lage bloedsuikerspiegel)
" Syndroom van Raynaud (erg kouwelijk zijn, vooral aan handen en voeten)
" virusinfecties (vb Epstein-Barr virus) en mycoplasma's
" Elektromagnetische overgevoeligheid
" overgevoeligheid voor geuren, geluiden of pijnen
" allergisch van aard
" Multi Chemical Sensitivity
" lekke darm syndroom
" depressie
" veelvuldig zweten

De oorzaken van CVS, FM en spasmofilie kunnen divers zijn (darmparasieten, magnesium tekort, virusinfecties, lange perioden van stress....). Een algemene en efficiënte behandelingsmethode is nog niet gekend. De meeste mensen kunnen hierdoor vele jaren ziek blijven (gemiddeld 10 jaar). Deze ziekte kan zeer complex zijn en de behandeling vereist een gespecialiseerde aanpak. Bij een vermoeden van CVS of aanverwante ziekte kan je dus best zo snel mogelijk contact opnemen met een specialist. Hou er echter rekening mee dat in vele gevallen de wachttijd tot verschillende maanden kan oplopen.

Sommige medici (zowel klassiek geschoolde als alternatieve) zien bij bepaalde patiënten duidelijk aanwijzingen van een kwikvergiftiging. Bij deze mensen kan een sanering van de mond (amalgaamtandvullingen verwijderen) en een ontgifting al na 6 maanden duidelijk een verbetering merkbaar zijn. Na een paar jaar kan men al heel wat van zijn levenslust en energie terug gekregen hebben. Iemand die helemaal genezen is (energieniveau zoals vroeger) heb ik echter nog niet ontmoet. Doorgaans blijft men nog erg gevoelig voor stress waardoor er regelmatig problemen weer de kop opstreken.
       

4.6. Alzheimer, Parkinson, MS
Er zijn nog verschillende chronische ziekten welke in verband gebracht worden met een belasting met zware metalen. Zo heeft men voor Alzheimer vastgesteld dat de afwijkingen van bepaalde eiwitten in de hersenen het gevolg kunnen zijn van de aanwezigheid van kwik. Dit blijkt alvast uit laboratoriumexperimenten.

Sommigen menen bij MS patiënten (Multiple Sclerose) symptomen van een kwikvergiftiging te herkennen. MS zou een auto-immune ziekte zijn waarbij het afweersysteem een aanval pleegt op het beschermmateriaal van de zenuwbanen. Bij kwikvergiftigde mensen komt een verstoord immuunsysteem en auto-immuniteit regelmatig voor.

Ook bij Parkinson patiënten is er mogelijk een link te leggen met kwikvergiftiging. Voor mij is het duidelijk dat bepaalde symptomen van Parkinson door een kwikbelasting versterkt kunnen worden (vb concentratieproblemen).

Er is maar zeer weinig informatie beschikbaar van het mogelijke effect van een kwiksanering op het verloop van dergelijke ziekten. Doorgaans claimt men dat de voortschrijding van de ziekte erdoor vertraagd wordt of dat er zelfs stabilisering optreedt. Aangezien deze aandoeningen dikwijls samengaan met een beschadiging van het zenuwstelsel, is volledig herstel niet te verwachten.

       

5. Symptomen en diagnose

Een kwikvergiftiging kan verschillende gezichten hebben. Er zijn verschillende stadia (acute, chronische of historische vergiftiging) en er kunnen behoorlijk wat individuele verschillen zijn. De meeste symptomen van een kwikvergiftiging zijn ook niet erg specifiek (hoofdpijn, concentratieproblemen, snel moe zijn....). Daarom is het doorgaans erg moeilijk om aan de hand van symptomen alleen de diagnose van kwikvergiftiging te stellen. Enkel wanneer men zeer zwaar kwikvergiftigd is, kan men door het geheel van symptomen een bepaald patroon herkennen.

Zelfs dan moet men nog zeer voorzichtig zijn met het nemen van overhaaste besluiten. Zo bijvoorbeeld kunnen de symptomen van langdurige stress erg veel lijken op deze van een historische kwikbelasting. Bij een historische kwikvergiftiging komt regelmatig een verhoogde stressgevoeligheid voor. Dus zelfs bij beperkte stress, zal men al heel duidelijk stresssymptomen waarnemen. Het is dan ook dikwijls moeilijk uit te maken wat nu de echte oorzaak is van de gezondheidsproblemen (een reëel stressvolle situatie, een stressovergevoeligheid of een kwikvergiftiging).

Een heleboel mensen met langdurige gezondheidsproblemen welke in het klassiek medisch circuit niet geholpen worden, gaan op zoek naar andere oplossingen. Sommigen van hen stuiten dan toevallig op het amalgaam-kwik verhaal. In een aantal gevallen herkennen ze hun problemen gedeeltelijk, doch zijn ze er dikwijls niet helemaal van overtuigd kwikbelast te zijn.

Aangezien de meeste artsen niet met de kwikproblematiek vertrouwd zijn, negeren ze de vraag van de patiënt voor meer informatie hieromtrent. De patiënt blijft dan met een heleboel vragen zitten. Hierdoor aarzelt hij nog meer om zijn amalgaamtandvullingen te laten verwijderen.

Deze besluiteloosheid is dikwijls ook een gevolg van de kwikbelasting zelf (nog zulk een moeilijk definieerbaar symptoom). Dit maakt het voor kwikbelaste mensen nog moeilijker om, tegen alle goedgemeende adviezen van artsen en verwanten in, toch te starten met het verwijderen hun amalgaamtandvullingen.

We zien dan ook regelmatig dat deze mensen nog maanden tot jaren afwachten. Pas op het moment dat de symptomen zo duidelijk zijn geworden, dat ontkennen erg moeilijk wordt, komt men in actie. In vele gevallen is men dan al dermate kwikbelast, dat het herstel nog vele maanden tot zelfs jaren in beslag zal nemen.

Om te kunnen uitmaken of men kwikbelast is, kunnen bepaalde symptomen zeker een aanknopingspunt zijn. Echter, bij vele, minder acuut kwikbelaste mensen, zullen de symptomen niet erg uitgesproken zijn en moet men dus uitkijken naar andere mogelijkheden om een eventuele kwikbelasting aan te tonen. Op de pagina "Diagnose van een kwikvergiftiging" worden een aantal mogelijkheden beschreven waarmee men zijn vermoeden van een kwikvergiftiging mogelijk kan staven.

Je kunt het ook heel anders aanpakken. In plaats van te zoeken naar zekerheid over een eventuele kwikbelasting, kan je beter gaan voor zekerheid niet langer kwikvergiftigd te worden door lekkende amalgaamtandvullingen. Je amalgaam laten vervangen door andere materialen is immers niet zo onoverkomelijk.

    

Patrik Peters
    pet_peters@yahoo.com

Meer over kwik en amalgaam:

Op deze site
    Startpagina

Amalgaam Site België
    http://www.amalgaam.be/

Stichting amalgaamziekte Nederland
    http://www.xs4all.nl/~stgvisie/amalgaam/

Disclaimer
De inhoud van deze pagina is opgemaakt aan de hand van persoonlijke ervaringen en inzichten. Alhoewel deze informatie goed wetenschappelijk en biochemisch onderbouwd is, is het op geen enkel moment de bedoeling om medisch advies te verstrekken. Ik wijs dan ook elke verantwoordelijkheid hieromtrent af.

Deze pagina werd laatst bijgewerkt in maart 2006