Alfa-liponzuur
Zijn rol bij de
energieproductie in de cel
en bij kwikontgifting
1. Inleiding
Alfa-liponzuur (ALA) wordt regelmatig gebruikt voor
kwikontgifting. Toch hoor je ook zeer tegenstrijdige berichten over
het "heilzaam" effect dat het zou hebben bij kwikbelaste
mensen. Als kritisch wetenschapper met een biochemische opleiding
heeft het mij echter heel wat hoofdbreken gekost om de biochemische
achtergronden van de werking van ALA te achterhalen.
Alfa-liponzuur wordt ondermeer ook gebruikt in het wereldwijd
bekende kwikontgiftingsprotocol van Andy Cutler. Volgens deze arts
zou alfa-liponzuur, door zijn sterke affiniteit voor kwik zeer goed
geschikt zijn voor de ontgifting van het lichaam. Zijn belangrijkste
motivatie voor het gebruik van ALA is echter dat het ook kwik uit de
hersenen zou kunnen halen. Volgens het A. Cutler-protocol wordt ALA
toegepast om de vier uur (ook 's nachts) en dit in blokken van
enkele dagen. Een deel van de kwikbelaste mensen voelt zich
merkelijk beter na de inname van ALA. Vooral hun
concentratievermogen zou er op vooruitgaan.
Als biochemicus heb ik enkele fundamentele bezwaren met de idee
dat ALA een goede kwikontgifter zou zijn. Zo is de winst in
concentratie na het gebruik van ALA weer zeer vlug voorbij. Vier uur
na inname is de verbeterde concentratie weer helemaal over. Indien
ALA echt kwik uit de hersenen zou halen, zou je verwachten dat de
winst blijvend zou zijn.
Daarenboven is de binding van kwik aan ALA niet zo gek veel beter
dan aan een heleboel andere eiwitten welke normaal in bloed voorkomen.
Waarom zou ALA dan zoveel efficiënter zijn? Selenium bijvoorbeeld
is veel beter om kwik te ontgiften. Het bindt de kwik een miljoen
keer sterker dan ALA.
Er zijn nog een paar andere problemen met de stelling dat ALA
goed zou zijn voor de ontgifting van kwik. Om dit te begrijpen is er
echter een stevige biochemische kennis vereist. Ik ga proberen om
dit hieronder eenvoudig uit te leggen al vrees ik dat me niet al te
best zal lukken. Toch zou ik u willen aanraden het proberen te
lezen. Er zitten namelijk een heleboel zaken in die nogal wat
symptomen van kwikbelaste mensen kunnen verklaren zoals de veel
voorkomende concentratieproblemen, het slecht slapen, de neiging tot
depressie, de verzuring van het lichaam, het lekkedarmsyndroom,
gewrichts- en spierpijnen enz. Hopelijk heb je er wat aan.
2. Biochemische aspecten van alfa-liponzuur
2.1. Kwik in en uit de hersenen.
De hersenen zijn een zeer complex orgaan. Voor een goede werking
is het noodzakelijk dat ze goed afgeschermd worden van de rest van
het lichaam. Dit gebeurt door de hersen-bloed barrière. Praktisch zijn
dit de wanden van de bloedvaten in de hersenen. Zij controleren
alles wat er in of uit gaat. Voor ieder stof die binnen of buiten
gaat is er een speciale poort voorzien. Alles wat geen poort heeft,
kan dus niet binnen of buiten.
Sommige stoffen kunnen toch geniepig binnenglippen. Zo kunnen
bijvoorbeeld bepaalde medicamenten de hersenen binnenglippen. Zij
zijn hiervoor speciaal ontworpen. Ze moeten immers aan zeer
specifieke voorwaarden voldoen: ze moeten zowel goed vetoplosbaar
als wateroplosbaar zijn. De combinatie van die twee eigenschappen is
echter verre van evident.
Enkele vormen van kwik kunnen ook zo binnenglippen. Vooral het
atomair kwik (kwikdamp of Hg 0) is zowel vet- als wateroplosbaar en
kan dus zeer gemakkelijk door de hersen-bloed bariëre. Ook methylkwik
en het kwikion eenwaardig positief (Hg 1+) kunnen nog redelijk
gemakkelijk in de hersenen binnengeraken. Het lichaam zal er dan ook
alles aan doen om deze vormen zo vlug mogelijk om te zetten in een
andere vorm, welke niet doorheen de hersenbloedbariëre kan namelijk
het kwikion tweewaardig positief (Hg 2+). Het voor de hersenen zeer
gevaarlijke atomair kwik (Hg 0) wordt binnen een paar minuten omgezet naar het veel
minder gevaarlijke Hg 1+. Deze laatste wordt dan binnen een
dertigtal minuten omgezet in het Hg 2+. Methylkwik wordt veel trager
omgezet naar Hg 2+ (enkele dagen tot weken). Vandaar de grote vrees
voor vergiftiging van de hersenen door methylkwik.
Alfa-liponzuur (ALA) heeft ook de eigenschappen om binnen te
kunnen glippen in de hersenen en kan dus waarschijnlijk gemakkelijk
doorheen de hersenbloedbarrière. Om nu kwik uit de hersenen te
kunnen halen, moet het geheel ALA-kwik terug naar buiten kunnen.
Door de aanwezigheid van kwik, wordt het geheel plots veel meer
wateroplosbaar en veel minder vetoplosbaar. Gewoon naar buiten
glippen kan dus niet meer. Indien in de hersenbloedbarrière geen
specifiek mechanisme bestaat voor de eliminatie van ALA-kwik, dan
zal het ook niet gewoon naar buiten kunnen. Er is echter geen reden
om aan te nemen dat zulk een mechanisme zou bestaan. De idee dat
alfa-liponzuur kwik uit de hersenen zou kunnen halen, klopt dus
waarschijnlijk niet.
Hierbij moet ik een zeer belangrijke opmerking maken. Uit
wetenschappelijke proeven met dieren is gebleken dat dit toch zou
lukken. In deze proeven werden echter zeer grote dosissen methylkwik
gebruikt. De combinatie ALA-methylkwik voldoet wel aan de
voorwaarden om naar buiten te kunnen glippen. Vandaar het positieve
resultaat.
Gelijk welke vorm van kwik welke in de hersenen terecht gekomen
is, wordt daar omgezet in het kwikion twee plus (Hg 2+). Dit is
biochemisch gezien veruit de meest giftige vorm voor de
hersencellen. Deze vorm kan niet naar buiten glippen en blijft dus
zeer lang achter in de hersenen. De combinatie ALA-Hg 2+ kan ook
niet naar buiten. Alfa-liponzuur kan dus bij historisch kwikbelaste
mensen (mensen die hun amalgaamtandvullingen reeds laten verwijderen
hebben) geen kwik meer uit de hersenen halen.
Indien ALA geen kwik uit de hersenen kan halen, dan rijst de
vraag waarom kwikbelaste mensen doorgaans wel er degelijk een
(tijdelijk) positief effect van ervaren.
De reden waarom kwikbelaste mensen dikwijls concentratie
problemen hebben ligt in het feit dat kwik de energievoorziening van
de (hersen)cellen afremt. Om dit uit te leggen komt er opnieuw heel
wat biochemie om de hoek kijken. Vooral de energieproductie van de
cel is hier heel belangrijk. De hiernavolgende tekst is moeilijk
(vooral het eerste stuk) maar ik stel toch voor dat je het eens
vluchtig doorneemt.
2.2. Kwik en energieproductie in ons lichaam
Energieproductie in de cel.
De meeste lichaamscellen, zoals spiercellen, halen hun energie
vooral uit suiker (glucose) en vet en in mindere mate uit aminozuren
(afbraakproducten van eiwitten). Kwik kan de energieproductie van de
cel op verschillende manieren afremmen.
Zo zal kwik de omzetting van suiker naar ATP verstoren. ATP is de
belangrijkste energiedrager van de cel. Het is direct bruikbare
energie die voor van alles en nog wat gebruikt wordt. Het is dus te
vergelijken met de elektriciteit in onze maatschappij. Als al de
elektriciteit uitvalt, dan ligt het productieapparaat volledig stil
en draait de communicatie vierkant.
Door de aanwezigheid van kwik verloopt de omzetting van suiker
naar energie (ATP) veel trager dan normaal. Bij een grote
energievraag zal de cel moeten overschakelen naar een andere
energiebron. De verbranding van vet is dan het volgende alternatief.
Maar kwik kan ook onrechtstreeks de omzetting van vet naar energie
bemoeilijken. Bij de verbranding van vet wordt er eerst NADH
vervormd, die op zijn beurt gebruikt wordt om ATP te maken. In dit
proces spelen zuurstof en cytochroom C essentiële rol. Om
cytochroom C te kunnen maken is er heem nodig. Heem (denk aan
hemoglobine) wordt op zijn beurt gemaakt vertrekkende van
porfurines. Kwik verstoort echter de aanmaak van die profurines. Men
spreekt dan van porfurie. Dit is een aandoening waar er van alles en
nog wat kan mislopen in het lichaam. Een aantal symptomen van
porfurie zijn zeer vergelijkbaar met deze van een kwikvergifting.
Een volgend alternatief voor de energieproductie, is de
gedeeltelijke verbranding van suiker tot melkzuur. Dit systeem is
veel minder energie-efficiënt dan de volledige verbranding van
suiker. Met dezelfde hoeveelheid suiker wordt er ongeveer tien maal
minder ATP gevormd. Er zal dus veel meer suiker(energie) nodig zijn
om hetzelfde resultaat te bekomen. Een ander probleem is dat dit
melkzuur weer ergens anders in het lichaam moet verwerkt worden. Te
veel melkzuur is immers giftig voor het lichaam. Het overtollige
melkzuur wordt doorgaans verwerkt in de lever en in de (andere,
minder actieve) spieren.
Bij een kwikbelasting zijn doorgaans alle weefsels aangetast. Dus
de verwerking van melkzuur zal ook in de lever en andere spieren
problemen geven. Bij een zware fysieke inspanning, wanneer veel
energie gevraagd wordt, zal het melkzuur vrij snel opstapelen. In
het alternatief medisch circuit spreekt men dan van verzuring van
het lichaam.
Een laatste manier om directe energie (ATP) te maken is de
verbranding van aminozuren. Aminozuren zijn eigenlijk de bouwstenen
van de eiwitten. Het zijn de eiwitten die alles doen in ons lichaam.
Ze zijn de machines van de cellen. Spiersamentrekking gebeurt door
eiwitten. Ook de vertering van voedsel gebeurt door eiwitten. Deze
eiwitmachines gebruiken ATP als energiebron.
Zoals eerder besproken verloopt bij een kwikbelasting de
energieproductie (ATP) vanuit suiker en vet veel te traag. Hierdoor
wordt er sneller overgeschakeld naar de afbraak van eiwitten en de
verbranding van en aminozuren. Als de energievraag nog te hoog
wordt, zullen ook deze snel uitgeput raken. Door een tekort aan
aminozuren zullen er een heleboel dingen niet meer gemaakt kunnen
worden. Er zal dus vrij snel een tekort ontstaan aan bepaalde
machinerie in het lichaam.
Je kan deze situatie een beetje vergelijken met iemand die
overdreven veel kou heeft. Hij zal dan, om warm te krijgen, zeer
regelmatig nog een blok hout in de stoof steken. Het brandhout is
dan snel opgebruikt. Omdat hij blijft kou hebben, steekt hij ook
zijn meubilair en de schrijnwerkerij in de stoof, in de hoop toch
maar wat warmer te krijgen. Zijn huis zal vrij snel onbewoonbaar
worden. Ook als je hem achteraf veel (brand)hout bezorgt, zal zijn
situatie eerder penibel blijven. Bij CVS-patiënten (kwikbelaste
mensen?) is het gekend dat ze verhoudingsgewijs veel minder actief
weefsel hebben dan gezonde mensen. Vandaar ook hun futloosheid.
Het gebrek aan bouwstoffen (aminozuren) en dus ook het gebrek aan
actief materiaal kan grote gevolgen hebben voor de gezondheid.
Indien er bijvoorbeeld onvoldoende aminozuren zijn om
verteringsenzymen te maken, kan je de voeding die je gegeten hebt
ook niet meer voldoende verteren. Zo kan je door gewoon te eten het
suikertekort en het eiwittentekort ook niet meer voldoende
aanvullen.
Een ander voorbeeld is het lekkedarmsyndroom. De dunnedarm wordt
dagelijks aangevallen door een hele horde bacteriën. Deze vreten de
wand van de dunnedarm op. Daarom moet deze wand om de twee dagen
volledig vernieuwd worden. Indien er niet voldoende bouwmaterialen
beschikbaar zijn, gebeurt dit proces te traag en ontstaan er
gaatjes. Door deze gaatjes kan er darminhoud (een soep van
bacteriën en half verteerd voedsel) in het bloed terecht komen. Dit kan uiteraard een
heleboel narigheid geven.
Energievoorziening in de hersenen.
Hersenen hebben zeer veel energie nodig. Iemand die in rust zit
te studeren zal gauw 10 tot 20 procent van zijn energieverbruik
nodig hebben om zijn hersenen gaande te houden. Zelfs tijdens de
slaap verbruiken de hersenen vrij veel energie.
Hersenen zijn voor hun energievoorziening bijna volledig
afhankelijk van de verbranding van suiker. Bij een tekort aan suiker
zal al vrij vlug het concentratievermogen dalen.
In tegenstelling tot ander weefsel, kunnen hersenen geen vet
verbranden om aan energie te komen. Indien nu de energieproductie
vanuit suiker in de hersenen mank loopt, kan er dus niet
overgeschakeld worden naar de verbranding van vet.
Het eerste alternatief is de omzetting van suiker naar melkzuur.
Dit proces is echter zeer weinig energie-efficiënt. Er zullen dus
in de eerste plaats veel grotere hoeveelheden suiker nodig zijn.
Hierdoor zal er ook vrij veel melkzuur gevormd worden. Melkzuur is
echter voor de hersenen ook giftig. Te veel melkzuur kan al vrij
vlug ernstige problemen geven. Zo heeft men bij manische depressieve
mensen vastgesteld dat ze vrij veel melkzuur in de hersenen hebben.
Deze situatie van suiker- en energietekort zal zich vooral
voordoen tijdens de slaap. Dit is immers een vrij lange periode
gedurende dewelke er niet gegeten wordt. De voorraad suiker kan dan
helemaal uitgeput raken. Vooral bij mensen met een neiging tot
hypoglycemie, kan dan de bloedsuikerspiegel behoorlijk laag zakken.
Bij gezonde mensen zal in zulk geval de lever nieuwe suiker
aanmaken. De lever maakt deze suiker vertrekkende van melkzuur of
vet. Bij kwikbelaste mensen kunnen ook deze processen te traag
verlopen. De lever zal dan te traag het melkzuur verwerken en ook te
traag nieuwe suiker aanmaken.
Indien de bloedsuikerspiegel veel te laag wordt, kan men zelfs in
een lichte coma terecht komen. Bij nogal wat CVS-patiënten
(kwikbelaste mensen?) komen zulke perioden van lichte coma
regelmatig voor tijdens de slaap. Hierdoor zal men, desondanks 's
nachts een lange periode in bed verbleven te hebben, 's morgends
toch niet uitgerust zijn. Men heeft immers bijna niet geslapen.
Bij een groot tekort aan bloedsuiker en energie kunnen de
hersenen in laatste instantie nog overschakelen naar de verbranding
van aminozuren. Hierdoor kan er vlug een tekort ontstaan aan een
aantal aminozuren.
Bepaalde aminozuren zijn echter zeer belangrijk voor een goede
werking van de hersenen. Zo wordt het aminozuur tryptofaan gebruikt
om serotonine te maken. Deze stof is nodig voor de communicatie
tussen bepaalde hersencellen. Bij een tekort aan serotonine zal men
vrij snel last krijgen van dwanggedachten en zelfs depressie. Geen
wonder dus dat depressie veel voorkomt bij kwikbelaste mensen.
Ook een aantal hormonen, welke in de hersenen gemaakt worden,
zijn opgebouwd uit aminozuren. Bij een tekort aan aminozuren kan er
dan ook een tekort aan deze hormonen ontstaan. Het slaaphormoon,
melatonine, is zulk een hormoon. Als gevolg van een suiker- en
energietekort tijdens de slaap, kan er dan onvoldoende slaaphormoon
gemaakt worden. Hierdoor ga je minder vast slapen of zelfs wakker
worden. Dit zorgt dan weer voor weinig fut overdag.
Een ander voorbeeld is het groeihormoon. Ook dit wordt in de
hersenen tijdens de slaap gemaakt, vertrekkende van aminozuren.
Groeihormoon is bij volwassenen zeer belangrijk voor de regeneratie
of wederopbouw van weefsel. Bij een chronisch tekort aan
groeihormoon zal men vrij snel last krijgen van allerlei pijnen in
spieren en gewrichten. Een chronisch tekort aan groeihormoon komt
regelmatig voor bij het Chronisch Vermoeidheidssyndroom. Geen wonder
dus dat bij CVS-patiënten spier- en gewrichtspijnen veel voorkomen.
Vooral voor weefsels met een korte regeneratietijd (weefsel welke
regelmatig vernieuwd moeten worden) kan een chronisch tekort aan
groeihormoon vrij vlug voor problemen zorgen. Een goed voorbeeld is
de dunnedarm. Niet alleen gaat de darmwand "dunner" worden
(zie lekkedarm-syndroom) maar ook zal de opname van voedingsstoffen
veel trager verlopen. Hierdoor zal er veel langer dan normaal een
soep van (half)verteerde voeding in de darm achterblijven.
"Wilde" micro-organismen zoals bepaalde gisten of sommige
toxine producerende bacteriën krijgen dan veel langer de kans om de
dunnedarm te koloniseren. Hierdoor zullen er minder voedingsstoffen
overblijven voor de patiënt. Ook zal de "wildgroei" van
micro-organismen meer aanleiding geven tot de vorming van toxines.
Dit leidt dan op zijn beurt tot een nog grotere belasting van de
reeds fragiele gezondheid van de kwikbelaste persoon.
Stress en energievoorziening
In geval van stress zal het lichaam naar een nog veel hoger
energieniveau overschakelen. Indien de energieproductie mank loop
(door kwik), zal er vrij snel een energietekort ontstaan. De
beschikbare suiker zal dan zeer snel opgebruikt zijn. Omdat er zo
veel suiker snel op een inefficiënte manier verbrand wordt, zal er
vrij vlug een opstapeling van melkzuur ontstaan.
Stressovergevoeligheid komt veel voor bij kwikbelaste mensen. Een
geringe hoeveelheid stress kan het lichaam van deze mensen al vrij
vlug volledig ontregelen. Heel snel krijgen ze last van concentratie
problemen, slapeloosheid, verteringsproblemen en allerlei pijnen.
Wie de hoger vermelde uitleg begrepen heeft, zal verstaan waarom.
Besluit energieproductie
Omdat kwik de energieproductie in het lichaam verstoort, zal het
lichaam snel verzuren en overgaan naar de verbranding van
aminozuren. Hierdoor kan er vrij vlug een aminozurentekort ontstaan.
Door dit tekort gaan er een heleboel biochemische functies slecht
verlopen: verstoorde hormonenbalans, slecht slapen of onvoldoende
vertering van de voeding. Door dit laatste gaat de
energievoorziening nog meer mank lopen. De belangrijkste bron van
aminozuren zijn de eiwitten in de voeding. Door de inefficiënte
vertering van de voeding en een te trage opname van voedingsstoffen
zal het energietekort en ook het aminozurentekort veel moeilijker
bijgepast kunnen worden. Heel het probleem van energie en aminozuren
tekort zal nog versterkt worden door de grote stressovergevoeligheid
van de kwikbelaste persoon.
We hebben nu gezien waarom er zoveel verschillende dingen kunnen
mislopen als de energievoorziening van de cellen mank loopt als
gevolg van een kwikvergifting. Maar hoe past alfa-liponzuur nu in
dit plaatje? Om dit uit te leggen zal alweer een hele biochemische
uitleg nodig zijn.
2.3. Alfa-liponzuur en de verbranding van suiker.
Alfa-liponzuur komt van nature voor in ons lichaam. Het speelt
namelijk een heel belangrijke rol bij de verbranding van suiker. Het
is een onderdeel van de machinerie welke suiker omzet in bruikbare
energie.
Kwik kan zeer sterk binden aan alfa-liponzuur. In dat geval wordt
het alfa-liponzuur onbruikbaar voor de machinerie om suiker om te
zetten in energie. Het omzettingsproces van suiker naar energie
wordt halverwege afgebroken. Suiker kan wel nog omgezet worden in
melkzuur (met een klein beetje energieproductie) maar de volledige
omzetting van suiker naar ATP (de belangrijkste vorm van energie van
de cel) wordt sterk afgeremd. Dit biochemisch proces van volledige
verbranding van suiker wordt ook gebruikt voor de productie van
essentiële bouwstenen voor het lichaam, namelijk bepaalde
aminozuren. Dus ook de vorming van bepaalde aminozuren wordt zo
sterk gehinderd.
Door extra alfa-liponzuur in te nemen, kan men de schade,
veroorzaakt door kwik, enigszins beperken. Goede alfa-liponzuur kan
dan de beschadigde vorm (ALA-kwik) vervangen en heel het
energieproductiesysteem kan dan weer wat beter draaien. De mensen
gaan weer meer fut en energie krijgen en ook de concentratievermogen
zal toenemen.
Alfa-liponzuur is biochemisch gezien echter een zeer reactieve
stof. Het bindt niet alleen sterk aan kwik maar ook aan een heleboel
ander stoffen. Om al te veel schade aan het weefsel te voorkomen,
zal het lichaam het overtollige alfa-liponzuur zo vlug mogelijk
opruimen. Dit kan verklaren waarom de inname van alfa-liponzuur maar
een korte tijd effect heeft (ongeveer 4 uur).
Alfa-liponzuur heeft nog een ander belangrijk effect in het
lichaam. Het zorgt er voor dat de suiker in het bloed sneller
opgenomen wordt in de cellen. Doordat de cellen meer suiker
beschikbaar hebben, kunnen ze zelfs met een mank draaiende
machinerie, toch nog redelijk wat energie aanmaken. Ook dit komt dan
weer de gezondheid en het concentratievermogen ten goede.
Dit fenomeen heeft echter ook een keerzijde. Doordat de cellen
veel sneller suiker uit het bloed kunnen opnemen, zal de
bloedsuikerspiegel ook veel sneller dalen. Bij de meeste mensen kan
de lever dit probleem wel oplossen. Bij mensen met een hypoglycemie
(dikwijls te lage bloedsuikerspiegel) kan dit echter problemen
geven.
Hypoglycemie komt vaak voor bij kwikbelaste mensen. Eigenlijk is
dit niet zo verwonderlijk. Doorgaans is ook de lever erg kwikbelast.
Hierdoor draait het ook daar erg vierkant en zal dus de
suikerproductie vanuit vet eerder flauw zijn.
Besluit: alfa-liponzuur en de verbranding van suiker
Bij mensen met een kwikvergifting is de productie van energie in
de weefsels eerder laag. Alfa-liponzuur kan het
energieproductiesysteem in het lichaam van kwikbelaste mensen een
boost geven. Hierdoor zal het concentratievermogen en de fysieke
energie duidelijk verbeteren. Dit effect is echter erg tijdelijk.
Vooral mensen welke last hebben van hypoglycemie moeten erg
voorzichtig zijn met alfa-liponzuur. Bij hen kan het de problemen
van hypo's juist verergeren. Zij kunnen dus juist door het gebruik
van alfa-liponzuur grote concentratieproblemen krijgen.
4. Besluit alfa-liponzuur en kwik
Alfa-liponzuur komt normaal voor in ons lichaam. Het vormt een
belangrijk onderdeel in de productie van energie vanuit suiker. Kwik
kan zeer sterk binden aan alfa-liponzuur. Hierdoor wordt
alfa-liponzuur beschadigd en zal de energieproductie mank lopen. Men
zal dan ondermeer last krijgen van concentratieproblemen. Ook de
fysieke energie komt dan op een laag pitje te staan.
Door extra alfa-liponzuur in te nemen kan men de energieproductie
weer wat opkrikken. Men zal zich dus vrij snel wat beter voelen.
Vooral het concentratievermogen zal toenemen. Dit effect is echter
erg tijdelijk. Na vier uur heeft het lichaam het extra
alfa-liponzuur afgebroken en is het positieve effect weer helemaal
weg.
Dat kwikbelaste mensen met concentratieproblemen tijdelijk beter
worden door het gebruik van alfa-liponzuur heeft dus helemaal niets
te maken met het ontgiften van de hersenen. Ook zegt het niets over
de eliminatie van kwik uit het lichaam.
Alfa-liponzuur is dus geen kwik-ontgifter, volgens de letterlijke
betekenis van het woord. Wel kan het (tijdelijk) bepaalde
schadelijke gevolgen van kwik enigszins beperken. Kwik kan echter op
nog heel veel andere plaatsen in de biochemische processen erg
schadelijk zijn. De gezondheidswinst zal dus eerder beperkt blijven.
Alfa-liponzuur kan voor kwikbelaste mensen een goed hulpmiddel
zijn om een aantal van hun kwalen te verzachten. Echt kwik ontgiften
doet het echter niet. Voor een aantal kwikbelaste mensen (met
hypoglycemie) kan het zelfs eerder nadelig zijn. Enige
voorzichtigheid is dan ook sterk aangewezen.
Patrik Peters
pet_peters@yahoo.com
Meer over kwik en amalgaam:
Op deze site
Startpagina
Kwikontgifting:
praktisch bekeken
Amalgaam Site België
http://www.amalgaam.be/ Stichting
amalgaamziekte Nederland
http://www.xs4all.nl/~stgvisie/amalgaam/
Disclaimer
De inhoud van deze pagina is opgemaakt aan de hand van persoonlijke
ervaringen en inzichten. Alhoewel deze informatie goed
wetenschappelijk en biochemisch onderbouwd is, is het op geen enkel
moment de bedoeling om medisch advies te verstrekken. Ik wijs dan
ook elke verantwoordelijkheid hieromtrent af.
Deze pagina werd laatst bijgewerkt in september 2009 |