Het komen en gaan van symptomen van 
elektromagnetische straling

mijn symptomen en een verklarend  model
     

Verantwoording

Om te leren welke bronnen van elektromagnetische (EM) straling schadelijk zijn en in welke mate, is het belangrijk om een verband te kunnen leggen tussen bepaalde symptomen en specifieke bronnen van EM straling. Hiervoor is het nodig inzicht te krijgen van hoe bepaalde symptomen evolueren na een blootstelling aan een bepaalde bron. In de hiernavolgende tekst probeer ik via een theoretisch model meer inzicht te krijgen in het verloop van mijn symptomen. Het is geenszins mijn bedoeling een wetenschappelijk essay te schrijven. Het is de bedoeling de lezer een middel aan te reiken om zijn situatie beter te kunnen begrijpen en hierdoor beter "schadelijke" bronnen te kunnen vermijden.

     

1. Mijn situatie

1.1. Mijn leefomgeving

Mijn woning is redelijk vrij van EM straling. Ik woon in een vrijstaande woning in een landelijke omgeving. De dichtst bijzijnde woning staat op 12 meter afstand. Ik heb dus waarschijnlijk weinig problemen met electro van de buren. Mijn huis staat op 9 meter van de straat. Deze afstand is net voldoende om de invloed van de ondergrondse elektrische leidingen tot een minimum te herleiden.
De dichtst bijzijnde GSM-zendmast staat op ongeveer 1 Km afstand. Op 5 Km staat een militaire radarinstallatie. Er is bij mijn weten geen radio of TV zendmast in de buurt.
Indien ik altijd thuis blijf, kan ik dus relatief goed mijn blootstelling aan EM straling onder controle houden. In het ultieme geval kan ik in de elektriciteitskast de verschillende zekeringen uitschakelen. Op die manier kan ik de effecten van de elektrische installatie in huis tot een minimum herleiden.

Bij mij in huis is de maximale meetwaarde voor hoogfrequente EM straling 0,5 µW/m2 (microWatt per vierkante meter) gemeten met Aaronia.AG HF detector II Profi, stand peak.
De gemiddelde meetwaarde voor laagfrequent EM straling uit de buurt van werkende elektrische toestellen is 1 nT (nanotesla), Aaronia Multidetector II Profi, magnetisch, laag frequent.
       

1.2. Mijn gevoeligheid

Dit theoretisch model heb ik opgesteld in het najaar van 2003. In die periode was mijn gevoeligheid voor EM straling zo groot dat nagenoeg elke blootstelling aan EM straling, zelfs zeer beperkte, mij behoorlijk ziek maakte. Hierdoor was elke professionele activiteit onmogelijk geworden. Ik ben dan ook bijna altijd thuis gebleven. Vanwege mijn hypergevoeligheid heb ik gedurende weken nagenoeg iedere blootstelling vermeden. Dit kon bijvoorbeeld door vooral in de achtertuin te verblijven of in huis op plaatsen welke EM arm zijn (met alle elektrische toestellen uitgeschakeld). Hierdoor kon ik ook nog "goede" momenten hebben. Uiteraard moest soms ook nog in de buurt komen van EM bronnen (telefoneren, brood gaan kopen, naar de tandarts gaan...) waardoor het aantal "goede" momenten sterk verminderde.
        

1.3. Mijn klachten

Mijn belangrijkste klachten zijn samengevat in onderstaande tabel. Ik heb dus geen last van gewaarwordingen in of vlak onder de huid. Wetenschappers verwachten dat wisselende elektrische velden enkel een oppervlakkig effect kunnen hebben. Magnetische wisselvelden zouden echter tot diep in het lichaam kunnen doordringen. Het zou dus kunnen dat ik enkel gevoelig ben voor wisselende magneetvelden en niet voor elektrische velden. Omdat ik zelf geen onderscheid kan maken, spreek ik gemakshalve van elektromagnetische wisselvelden of nog meer veralgemenend over EM straling, wetende dat dit wetenschappelijk niet helemaal correct is. Het zou dus kunnen dat mijn voorgesteld model voor bepaalde mensen te eenvoudig is en hierdoor niet helemaal weergeeft wat zij voelen of ervaren.

Een ander aspect waar ik in dit model geen rekening mee houdt, is dat bepaalde symptomen kunnen voorkomen als gevolg van weersveranderingen. Zo kan ik erg moe, futloos en slaperig worden als er storingen binnenwaaien. De symptomen beginnen doorgaans één uur voor de "regenbui" en verdwijnen weer van zodra het begint te regenen.
   

Tabel:

2. Mijn Model

2.1. Evolutie van het effect van EM straling na een eenmalige blootstelling

2.1.1. De symptomen van een EM blootstelling komen pas uren later.
In eerste instantie heb ik geprobeerd het effect van een eenmalige blootstelling aan EM stralingsbron na te gaan. Hierbij veronderstel ik dat er reeds geruime tijd (enkele dagen) geen blootstelling aan een "schadelijke hoeveelheid" EM straling gebeurd is. Ook veronderstel ik dat de blootstelling aan de bron kort is (vb 30 minuten).

Het is mijn ervaring dat bij een eenmalige blootstelling aan EM straling de symptomen pas enkele uren na de blootstelling echt duidelijk worden en vervolgens een maximum bereiken. Daarna nemen ze gedurende uren tot dagen weer geleidelijk aan af

   
Doorgaans zal je pas merken dat je "te veel" straling gehad hebt als je u "ziek" of "slecht" voelt (vb hoofdpijn). Er is dus zoiets als een bewuste ervaringsgrens. Uit figuur 1 blijkt dat je pas enkele uren na de blootstelling bewust bent van het probleem. Dit betekent dat je tijdens de bloostelling zelf niets merkt maar dat je pas later vaststelt dat je te veel "EM straling" gehad hebt. Hierdoor is het moeilijk de eigenlijke bron aan te duiden. Veelal heeft men de neiging de oorzaak van zijn "onwel" voelen te zoeken in een zeer nabij verleden (30 minuten tot een uur). De kans is dus groot dat je voor je onwel voelen een andere oorzaak aanduidt dan de eigelijke EM bron.

Een voorbeeld kan een en ander duidelijk maken.
Je rijdt om 8 uur 's ochtends naar je werk. Als gevolg van een matige overgevoeligheid voor de straling in je auto krijg je 3-4 uur later volgende symptomen: moe, slaperig, futloos en concentratieverlies. Een logisch besluit is dan: "Het is bijna middag. Ik voel me slap. Ik heb wat honger en moet gaan eten". Ook na de middag blijft je nog wat futloos. Als gevolg van het concentratieverlies zal het werk minder goed opschieten. Hierdoor onstaat er stress en is de kans groter dat je hoofdpijn krijgt. Wat later op de middag zijn de meeste kwalen enigszins verbeterd. Na het werk rijd je weer naar huis. Drie tot vier uur later krijg je weer volgende symptomen: hoofdpijn, moe, erg slaperig, concentratieproblemen. Logisch besluit: "Ik heb een drukke dag gehad met veel stress dus is het normaal dat ik moe ben en hoofdpijn heb". Pas als je overgevoeligheid in die mate is toegenomen dat je abnormaal moe en slaperig bent, realiseer je dat er een probleem is. Het kan dan echter nog heel lang duren vooraleer je de echte oorzaak vindt.
       

2.1.2. Bewuste ervaring van de symptomen
Omdat je niet elk effect bewust ervaart, moet het effect een zekere minimumwaarde overschrijden vooraleer je vaststelt: "Nu heb ik te veel gehad", "Nu heb ik duidelijk symptomen van EM overgevoeligheid" (vb hoofdpijn). In de beginperiode, als de EM overgevoeligheid nog nieuw voor je is, ken je al de mogelijke effecten nog niet zo goed. Deze minimumwaarde zal dus eerder te hoog liggen (figuur 2, lijn 1).

Naarmate je meer ervaring hebt met de verschillende symptomen welke het gevolg zijn van EM straling (hoofdpijn, irriteerbaarheid, neiging tot geweld of agressie, dwanggedachten, overgevoeligheid voor geluiden of geuren, oorsuizingen, druk in de oren, verstopte neus, concentratieverlies, gebrek aan motivatie, onhandigheid, oriëntatieproblemen, moeilijk beslissingen nemen, moeilijk kunnen opruimen, "fog mind" of "dystimia", een beklemend gevoel....) zal deze bewustheidgrens lager komen te liggen (figuur 2, lijn 2). je zal dus veel gevoeliger waarnemen wanneer je conditie er op achteruit gegaan is als gevolg van EM straling. Dit wil daarom nog niet zeggen dat je lichaam effectief gevoeliger geworden is.

De omgekeerde redenering geldt ook. Wanneer je weer begint te herstellen en je lichaam sneller recupereert na een blootstelling aan EM straling, zal je door je ervaring vlugger de verschillende symptomen waarnemen en de indruk hebben niet zo vlug te herstellen.
       

2.1.3. Hoe meer straling, hoe sterker het effect
De grootte van het effect hangt uiteraard ook af van de mate van de blootstelling. Hoe langer je aan een bepaalde bron blootgesteld bent geweest, hoe sterker het effect. Hoe dichter je bij een bepaalde bron verbleven bent, hoe hoger de EM veldsterkten en hoe groter het effect.

Uit figuur 3 blijkt dat het waargenomen effect niet altijd evenredig is met de "mate" van blootstelling. Bij een beperkte blootstelling merkt men immers helemaal geen effect. Bij een matige blootstelling zal het waargenomen effect vele malen minder sterk zijn dan bij een wat grotere blootstelling.

2.1.4. Hoe groter de gevoeligheid, hoe groter het effect
In de periode maart - september 2003 is mijn gevoeligheid sterk toegenomen. Hiermee bedoel ik dat bij eenzelfde blootstelling (vb 30 minuten autorijden) het effect veel groter is geworden. Bij een hoge gevoeligheid zullen er doorgaans meer gezondheidsklachten komen en zal het langer duren vooraleer ze allemaal volledig verdwenen zijn.

2.1.5. Het effect kan dagen blijven duren
Naarmate men meer gevoelig wordt, zal het effect van een eenmalige blootstelling aan één bron veel langer blijven duren. Zeker als men meer bewust is van de verschillende symptomen, zal men vaststellen dat men nog dagen na de blootstelling bepaalde gezondheidseffecten ondervindt. Er zijn symptomen die sneller verdwijnen en er zijn er die over een langere periode wegebben. In mijn geval verdwijnt de hoofdpijn doorgaans reeds na enkele uren. Voor concentratie- en motivatieproblemen echter zijn er dagen nodig om volledig te verdwijnen.

Het effect hoeft over de periode van dagen niet constant te zijn. Bijvoorbeeld is in mijn geval het verlies aan concentratie en motivatie als gevolg van langdurig computergebruik niet altijd even sterk. De dagen na de blootstelling heb ik zowel goede als slechte momenten. De eerste dag zijn er meer slechte dan goede. De dagen daarna komen er steeds meer goede momenten.

Sommige mensen hebben slaapproblemen als gevolg van EM straling. Dit zou veroorzaakt worden door een te lage productie van het "slaaphormoon" melatonine en dit als gevolg van de blootstelling aan EM straling. Studies hebben aangetoond dat na een EM blootstelling het tot 10 dagen kan duren vooraleer weer een normaal melatonineniveau bereikt wordt.
       

2.1.6. Recuperatie
Het herstel van de "schade" aan het lichaam kan dus verscheidene dagen duren. De snelheid waarmee het lichaam recupereert, bepaalt voor een stuk de mate waarin men last heeft van een bepaalde blootstelling. Bij een trage recuperatie zal men dus veel langer last hebben van eenzelfde blootstelling.

2.2 Het effect van een EM straling na herhaalde blootstellingen

2.2.1. De gevoeligheid voor EM straling stijgt
Indien je een korte tijd na de eerste blootstelling een tweede maal aan dezelfde bron blootgesteld wordt, gaat het waargenomen effect de tweede maal dikwijls veel groter zijn.

Hierdoor krijg je de indruk dat je gevoeliger geworden bent voor deze EM bron. Het is echter mijn ervaring dat als er ongeveer 1 week tussen twee blootstellingen aan eenzelfde bron zit, de gevoeligheid de tweede maal nagenoeg niet toegenomen is.
Ik vermoed dat dit te maken heeft met het feit dat je niet elk biochemisch effect in je lichaam kan waarnemen. Desondanks de waargenomen effecten van de eerste blootstelling verdwenen zijn, kunnen er toch nog andere, niet bewust waar te nemen effecten overgebleven zijn.
Indien je dus te snel na elkaar aan eenzelfde bron blootgesteld wordt (vb binnen 2 dagen), zal er een cumulatief effect zijn van de twee blootstellingen.

Je kan dus stellen dat, alhoewel het bewuste effect soms slechts enkele uren duurt, je gevoeligheid voor deze bron voor verschillende dagen toegenomen is. In de praktijk zal je aan de meeste bronnen herhaaldelijk blootgesteld worden (autorijden van en naar het werk, computergebruik, telefoneren…..). Men zal dus in de meeste gevallen een cumulatief effect ervaren van al de blootstellingen van de laatste dagen.
      

2.2.2. EM straling kan je soms onmiddellijk waarnemen
Na een eerste blootstelling zal je waarschijnlijk na enkele uren het sterkste effect waarnemen. Indien je nu op dit moment opnieuw blootgesteld wordt aan dezelfde bron kan het gebeuren dat het waargenomen effect vrij snel toeneemt. Je zal dus al na enkele minuten een verhoogd effect zien ( vb meer hoofdpijn, begin oorsuizingen en druk in de oren).

In de praktijk is dit een situatie die veel voorkomt. Indien je bijvoorbeeld met de auto ergens naartoe rijdt en enkele uren later weer naar huis rijdt, kan je tijdens de terugrit duidelijk het effect waarnemen. Voor veel EM overgevoeligen is dit het moment waarop ze zich realiseren dat ze ziek worden van deze situatie (vb autorijden). Op zulk een moment wordt er gemakkelijk de link gelegd tussen de EM bron en de kwaal.
            

2.3. Effect van verschillende bronnen

2.3.1. Blootstelling aan twee bronnen
Als je aan twee verschillende bronnen blootgesteld wordt, hoeft het effect niet de som van elke bron afzonderlijk te zijn. In vele gevallen zal het merkbare effect groter zijn. Dit is voor een stuk op dezelfde manier te verklaren zoals voor een herhaalde blootstelling aan eenzelfde bron. Verschillende bronnen kunnen ook verschillende effecten hebben (zie hieronder). Hoe meer verschillende gezondheidsklachten zich voordoen hoe ellendiger het gevoel.
      

2.3.2. Verschillende bronnen kunnen ook verschillende effecten hebben
Uit mijn ervaring heb ik geleerd dat de meeste EM bronnen bij mij gelijkaardige symptomen opleveren. Zoals eerder gezegd zijn de belangrijkste symptomen voor mij: moe, futloos, slaperig, concentratieverlies en oorsuizingen. Toch zijn de effecten voor verschillende bronnen niet identiek. Zo zal ik bijvoorbeeld van autorijden vooral erg moe en slaperig worden. Werken met mijn draagbare computer maakt mij dan weer vooral futloos en geeft concentratie- en motivatieproblemen (fog mind, dystimia). Met mijn oude computer komt er dan nog een zeer beklemmend gevoel bovenop. Het is alsof ik mijn longen niet voldoende open krijg. Ook heb ik dan fysiek een zeer slap gevoel.

Een vreemd effect krijg ik van de ondergrondse elektriciteitsleidingen bij mij in de straat. Als ik te lang in mijn voortuin verblijf, heb ik de daaropvolgende dagen problemen met hypoglycemie. Dit is een te lage bloedsuikerspiegel. Hierdoor heb ik constant een slap gevoel. Ook heb ik dan de neiging om te eten. Desondanks ik meer eet, stijgt de bloedsuikerspiegel nagenoeg niet. Door suikerrijke voeding te eten, zal de bloedsuikerwaarde zelfs eerder dalen in plaats van te stijgen. Bij een veel te lage bloedsuikerspiegel begin ik te beven en licht te zweten. Mijn concentratie is dan zo slecht dat er bijna niets meer lukt. Ik moet dan noodgedwongen enkele dagen platte rust nemen.
      

2.3.3. Gelijkaardige bronnen kunnen verschillend zijn
Het is lang niet evident dat twee verschillende computers hetzelfde effect op je gezondheid hebben. In mijn vorige werkervaring moest ik regelmatig met andere computers werken. De computer welke ik doorgaans gebruikte, verdroeg ik vrij goed. Een aantal andere computers waren echter zeer schadelijk voor mij. Zelfs al was mijn gevoeligheid toen nog vrij laag, toch kon ik al behoorlijk ziek worden na een paar uur werken met bepaalde computers. Ook heb ik de indruk dat er een soort geheugen is voor de straling van specifieke toestellen. De eerste maal dat ik een bepaalde computer gebruikte, ging het nog vrij goed. De daaropvolgende malen ging het al vrij snel fout.

Voor verschillende computers zal men doorgaans wel inzien dat ze een verschillend effect kunnen hebben. Anders is het voor de EM straling van bijvoorbeeld elektrische leidingen (netspanning 50 Hz). Doorgaans veronderstelt men dat dit overal gelijk is. De opgemeten EM waarden van elektrische leidingen kunnen echter zeer sterk verschillen van plaats tot plaats en zelfs van uur tot uur. Het zou dus best kunnen dat ik bij mij thuis vooral last krijg van hypoglycemie terwijl dit elders helemaal het geval niet hoeft te zijn. Ook is het mijn ervaring dat ik tijdens de wintermaanden mij veel meer stoor aan brandende gloeilampen. Tijdens de zomer merk ik ze nauwelijks op, zelfs al sta ik er vlak onder.
      

2.3.4. Blootstelling aan veel verschillende bronnen
In de meeste gevallen worden we alle dagen herhaaldelijk aan een veelheid van bronnen blootgesteld. Sommige zijn kortstondig (vb autorijden, microgolfoven, computergebruik ...). Andere zijn bijna constant aanwezig (vb GSM zendmast, elektrische leidingen…). Voor de meeste gevoeligen zal iedere bron op zich niet zo schadelijk zijn maar de som van al de effecten kan dan weer een hele waslijst van symptomen geven.
Het grote probleem is dat deze symptomen doorgaans vaag zijn (vb hoofdpijn, moe…) en erg verspreid over de tijd. Hierdoor is het dikwijls zeer moeilijk om een echte oorzaak te vinden.

Een beperkt aantal bronnen kan mogelijk een groot effect hebben. Dit kan dan naar voren komen in bepaalde perioden wanneer we er meer dan normaal aan blootgesteld worden (vb met de auto op reis gaan). Dit wil echter niet zeggen dat enkel deze bronnen schadelijk zijn.
Het is mijn ervaring dat elke bron, hoe beperkt ook, meetelt. Uiteraard zal een korte rit met de auto een veel minder sterk effect hebben. Dit wil niet zeggen dat vele korte ritten per dag niet erg schadelijk kunnen zijn. Wel zal het bijzonder moeilijk zijn om dan precies aan te duiden dat het juist vanwege het autorijden is dat men problemen heeft.
Voor mijzelf reken ik alle EM straling mee die ik de laatste week ervaren heb. De straling van de laatste twee dagen telt veel meer mee.
       

2.3.5. Effect versus meetwaarden
De grootte van het effect van een bepaalde bron is doorgaans evenredig met de hoogte van de meetwaarde van de elektrische en magnetische wisselvelden. Om de belangrijkste EM bronnen op te sporen, kan het dus nuttig zijn om met een meettoestel de EM waarden op te meten.
Uit mijn ervaring heb ik echter geleerd dat er niet altijd zo een goed verband is tussen een meetwaarde van de EM straling en de mate waarin een bepaald effect voorkomt. Uiteraard speelt naast de sterkte van de straling ook de duur dat men blootgesteld wordt een belangrijke rol. Ook de afstand tot de bron heeft een sterke invloed. Zelfs indien men met al deze factoren rekening houdt, kunnen bepaalde bronnen met een relatief lage meetwaarde toch nog een sterk effect hebben. Ik heb de indruk dat enkelvoudige bronnen (vb een elektrische ventilator) voor eenzelfde meetwaarde een veel minder sterk effect hebben dan complexe bronnen (vb auto: ontsteking, alternator, ventilator, ruitenwissers…).

Ook computers bevatten veel verschillende EM bronnen (beeldscherm, voedingstransformator, harde schijf, CD-rom drive, processor) en worden dikwijls als erg hinderlijk ervaren. Naast de verscheidenheid van EM straling speelt hier mogelijk nog een ander fenomeen. Computers, zoals andere electronische apparatuur, kunnen soms korte EM pulsen afgeven (vb door de elektronische transformator). Deze pulsen kunnen korte maar zeer sterke wisselende EM velden veroorzaken. Meettoestellen geven echter een gemiddelde waarde weer waardoor de piekwaarden van de pulsen als het ware afgevlakt worden. De meetwaarden zullen dan relatief te laag uitvallen.

De hoogte van de meetwaarden van individuele bronnen is dus niet zo een goede maat voor het mogelijk schadelijk effect. Toch kunnen EM meettoestellen een goede hulp zijn om schadelijke EM bronnen op te sporen.

3. Uw gevoeligheid testen

Mensen met een hypergevoeligheid voor straling hebben doorgaans een hele waslijst van gezondheidsklachten. Naast hoofdpijn, concentratieverlies en vermoeidheid zijn ze ook gevoelig voor allerlei geuren en voedingsmiddelen.

Uw leefomgeving helemaal EM stralingsvrij maken heeft doorgaans nogal wat praktische en financiële consequenties (andere woning zoeken, elektrische installatie aanpassen, ander vervoermiddel zoeken). Daarom is het belangrijk om vooraf een duidelijk beeld te hebben van welke bronnen welk effect op je gezondheid veroorzaken. Het zou immers kunnen dat naast je elektromagnetische overgevoeligheid er ook nog andere oorzaken zijn voor bepaalde gezondheidsklachten.

In het klassiek medisch circuit bestaan er geen testen om elektromagnetische overgevoeligheid aan te tonen. In het alternatief medisch circuit zou men met electroacupunctuur of kinesiologie uw gevoeligheid voor bepaalde bronnen kunnen bepalen. De betrouwbaarheid van deze methoden is vandaag de dag helemaal nog niet bewezen. Voorzichtigheid is hier zeker op zijn plaats.
      

3.1. Eén week zonder EM straling

Een andere mogelijkheid om je gevoeligheid voor EM straling op je gezondheid na te gaan is een omgeving op te zoeken met zeer lage waarden voor elektrische en magnetische wisselvelden. Daar kan je dan testen in welke mate je gezondheidsklachten verdwijnen in zulke omgeving.
Aangezien bepaalde klachten pas uren na de blootstelling merkbaar worden en dat uw gevoeligheid nog dagen lang verhoogd kan zijn, is het nodig om ten minste één week in een EM arme omgeving te verblijven. Doorgaans zullen de belangrijkste klachten al na één of twee dagen sterk verminderen. Sommige effecten verdwijnen echter pas na meerdere dagen (vb ruimtelijk oriëntatiegevoel). Indien je na één week EM rust weer in je normale leefomgeving komt, zullen bepaalde symptomen weer de kop opsteken. Dikwijls zullen er reeds na enkele uren al een aantal klachten komen. Deze kunnen dan gedurende de eerste dagen nog toenemen (cumulatief effect voor één week).

Best kan je vooraf een lijst maken met al je klachten. Op deze lijst kan je dan tijdens je verblijf in een EM arme omgeving dagelijks opschrijven wat je klachten dan nog zijn. Zo kan je duidelijk zien welke klachten er precies door EM straling veroorzaakt worden. Ook geeft het je bijkomende motivatie om later in uw leefomgeving de schadelijke EM bronnen rigoureus aan te pakken.

Het nadeel van deze test is dat het een "alles of niets" methode is. Je kunt immers niet het verschil opmaken tussen het effect van een GSM zendmast of het effect van de elektrische motor van je ijskast. Ook kan je bij deze test een mogelijk effect van weersveranderingen niet uitsluiten. Toch is de test een goede start om je EM gevoeligheid na te gaan en geeft het je de hoop snel iets aan je gezondheidsprobleem te kunnen doen.

       

4. Besluit

Mensen welke overgevoelig zijn voor elektrische en magnetische wisselvelden (EM straling) kunnen na een blootsteling aan deze straling diverse gezondheidsklachten krijgen zoals hoofdpijn, moe en slaperig worden, futloos zijn, concentratieproblemen, gebrek aan motivatie, geheugenproblemen enz. Deze symptomen komen dikwijls pas uren na de blootstelling en kunnen nog enkele dagen aanhouden. Zelfs wanneer de meeste symptomen verdwenen zijn, kunnen deze mensen nog meer dan een week gevoeliger zijn voor deze electromagnetische straling.

Doordat de klachten eerder vaag zijn en pas na een tijd duidelijk worden, is het voor de mensen met een overgevoeligheid moeilijk om één precieze oorzaak van hun gezondheidsproblemen aan te geven. Dit wordt nog versterkt doordat de meeste mensen elke dag aan een hele waslijst van EM bronnen (auto, trein, computer, telefoon, GSM zendmast, microgolfoven….) verspreid over de dag blootgesteld worden. Enkel wanneer de gevoeligheid in sterke mate is toegenomen of indien men langdurig aan één sterke EM bron is blootgesteld, kan men bijna onmiddellijk bepaalde effecten waarnemen.

Om een duidelijk beeld te krijgen van welke gezondheidsklachten veroorzaakt worden door EM straling, kan men best gedurende een week in een EM arme omgeving verblijven. De meeste klachten zullen dan al na enkele dagen verdwijnen. Indien men dan later opnieuw naar zijn "normale" omgeving gaat, zullen de symptomen vrij snel terugkeren. Met de wetenschap om in een EM arme omgeving zich snel een stuk fitter te kunnen voelen, zal men gemotiveerd zijn om naar oplossingen te zoeken waarbij de blootstelling aan schadelijke EM straling zo veel mogelijk beperkt wordt.

Patrik Peters
   Startpagina

Mijn e-mail:
    pet_peters@yahoo.com

Meer weten over elektromagnetische overgevoeligheid:

Disclaimer
De inhoud van deze pagina is opgemaakt aan de hand van persoonlijke ervaringen en inzichten. Alhoewel deze informatie goed wetenschappelijk en biochemisch onderbouwd is, is het op geen enkel moment de bedoeling om medisch advies te verstrekken. Ik wijs dan ook elke verantwoordelijkheid hieromtrent af.

Deze pagina werd laatst aangepast in augustus 2005